„Potęga bez forsowania dźwięku, inteligencja bez popadania w skrupuły, humor bez zbędnej kokieterii” (Süddeutsche Zeitung, 02/12/2011) charakteryzują cieszące się dużym uznaniem występy Juliana Steckla.
Urodził się w 1982 r. w rodzinie muzyków, naukę gry na wiolonczeli rozpoczął w wieku 5 lat. Studiował najpierw u Ulricha Vossa, a następnie u Gustava Riviniusa, Borisa Pergamenschikova i Antje Weithaas. Od zdobycia I nagrody na Konkursie ARD w Monachium (2010), gdzie zdobył również nagrodę publiczności, nagrodę Monachijskiej Orkiestry Kameralnej oraz Nagrodę Oehms Calssics, Julian Steckel pozostaje jednym z najbardziej renomowanych wiolonczelistów na świecie. Jeszcze przed triumfem na konkursie ARD wygrywał ważne konkursy, jak konkurs im Rostropowicza w Paryżu, Grand Prix Feuermann w Berlinie czy Międzynarodowy Konkurs im. Pabla Cassalsa w Kronbergu.
W 2012 r. zdobył renomowaną ECHO Classic Award za nagranie z towarzyszeniem Rheinischen Philharmonie w Koblencji pod batutą Daniela Raiskina. Nagranie zawiera koncerty wiolonczelowe Korngolda i Goldschmidta oraz utwór Schelomo Blocha – trzy kompozycje będące refleksją nad losami Żydów w XX wieku.
W 2009 r. artysta nagrał album z muzyką Mendelssohna ze swoim stałym pianistą Paulem Riviniusem, a w 2011 r. francuskie sonaty wiolonczelowe (utwory Poulenca, Saint-Saënsa, Faurégo, Debussy’ego i Boulangera) jednogłośnie chwalony przez międzynarodową prasę muzyczną. Artysta nagrywał też dla wytwórni EMI Classics i Heanssler Classics. W marcu 2013 r. ukazało się nagranie rosyjskich sonat wiolonczelowych (Oehms Classisc).
Jako solista w repertuarze koncertowym, Julian Steckel występował z następującymi orkiestrami: Orkiestra Symfoniczna Radia Bawarskiego, Royal Philharmonic Orchestra, orkiestry radiowe Berlina, Stuttgartu, Saarbrucken, Kopenhagi i Warszawy, Orchestre de Paris, Kremerata Baltica, Orkiestra Filharmonii w Sankt Petersburgu, Bavarian State Orchestra, Franz-Liszt Chamber Orchestra of Budapest, jak również orkiestry kameralne w Zurychu i Stuttgarcie. Dyrygenci, z którymi współpracował, to: Sir Roger Norrington, Mario Venzago, Christopher Hogwood, Heinrich Schiff, Andrey Boreyko, Michael Sanderling, Daniel Raiskin, Andrew Litton, Lan Shui i John Storgards. Grał w słynnych salach: Philharmonie i Konzerthaus w Berlinie, Herkulessaal, National Theater oraz Philharmonie im Gasteig w Monachium, Laieszhalle w Hamburgu, Cadogan Hall w Londynie, Salle Pleyel i Théâtre du Chatelet w Paryżu, Concertgebouw w Amsterdamie, Konzerthaus w Wiedniu, Tonhalle w Zurichu, KKL w Lucernie oraz Seoul Arts Center.
Julian Steckel z pasją oddaje się kameralistyce. Ze swymi partnerami, takimi jak Janine Jansen, Christian Tetzlaff, Antje Weithaas, Veronika Eberle, Menahem Pressler, Elisabeth Leonskaja, Lars Vogt, Alexander Lonquich oraz z kwartetami Ebène, Vogler i Guarneri występował na następujących festiwalach: ‘Spannungen’ Festival Heimbach, Schleswig-Holstein, Mecklenburg-Vorpommern, festiwale w Lucernie, Ludwigsburgu, Bonn, Schwetzingen, Zermatt, Mondsee, Cambrai oraz Menton.
Najważniejsze występy w bieżącym sezonie to: Wiedeń (Tonkünstlerorchester Niederösterreich), Hamburg (NDR), Frankfurt (Museumsorchester), Antwerpia (Slowakischen Philharmonie), Amsterdam (Nederlands Symfonieorkest), Ankara, Mediolan, A Coruña, koncerty w Brazylii. Można go też będzie usłyszeć w repertuarze kameralnym.
Od 2011 r. Julian Steckel jest profesorem wiolonczeli na Uniwersytecie Teatralno-Muzycznym w Roztoku.
Artysta gra na instrumencie zbudowanym przez Ursa W. Mächlera (Speyer 2005).
Julian Steckel, fot. Marco Borggreve
Julian Steckel