Gudrun Sidonie Otto

 

Ekspresyjność i stylowość wykonawcza Gudrun Sidonie Otto sprawiają, że artystka równie dobrze czuje się w repertuarze operowym jak i na estradzie, wykonując muzykę dawną. Uznanie zyskała również za swoją działalność pieśniarską oraz za aktywność w dziedzinie muzyki współczesnej. Jest chwalona przez krytyków za swoje „lekkie, kobiece i doskonałe brzmienie” („FonoForum”, wrzesień 2010), „świeży i ciepły sopran” („Opernglas”, 2009) i za „wspaniałą liryczną miękkość, swobodną i lekką koloraturę niczym perły w naszyjniku”. („Thüringer allgemeine Zeitung”, 2008). Wykształcenie Gudrun Sidonie Otto podstawy dla wszechstronnej kariery budowała w liceum muzycznym i Konserwatorium im. Roberta Schumanna w Zwickau oraz Konserwatorium w Dreźnie, gdzie studiowała śpiew, skrzypce, fortepian oraz dyrygenturę orkiestrową i chóralną. W latach 1998–2004 studiowała śpiew u Mario Hoffa w Konserwatorium im. Ferenca Liszta w Weimarze oraz u Miry Zakai w Tel Awiwie. Studia uzupełniła lekcjami u Klessie Kelly, Ingrid Figur, Richardy Merbeth, Renate Biskup, Sylvii Greenberg (opera), Dorothee Mields (barokowa technika wokalna), Margit Legler, Reinholda Kubika (barokowy gest i styl), Karla-Petera Kammerlandera i Juliana Pikego (pieśń artystyczna). Będąc jeszcze studentką, występowała jako stypendystka w Komische Oper w Berlinie w roli Iris w premierowej produkcji opery Pastorelle Telemanna obok Jochena Kowalskiego. W 2007 roku zdobyła I nagrodę w Międzynarodowym Konkursie Wokalnym Schloss Rheinsberg, a w latach 2008–2009 stypendium Niemiecko-Austriackiej Fundacji Vössing. Opera Zawodowa kariera operowa artystki rozpoczęła się w latach 2004–2006 w Landesbühnen Sachsen, gdzie kreowała rolę Zerliny, Małgosi (Jaś i Małgosia), Ännchen (Wolny Strzelec), Lauretty, Stasi (Księżniczka czardasza), Anny (Musical), Paminy, Sorge (Sceny z Fausta), Iduny (Feuerwerk) oraz Briefchristel (Ptasznik z Tyrolu), występując również na koncertach i rewiach muzycznych. W latach 2007–2010 była artystką gościnną w tym samym teatrze w rolach Adeli, Ännchen, Stasi i Serpetty (Sużąca panią) . Śpiewała również role Adeli i Olympii (Opowieści Hoffmanna) w Staatsoper Hannover oraz Blondy (Uprowadzenie z seraju) w Theater Würzburg, Staatstheater Nürnberg i Opernhaus Halle. Ponadto śpiewała rolę tytułową w Undine Lortzinga, a także role Ännchen, Serpiny (Finta Giardiniera), Otylii (Weißes Rössel) i Małgosi w Théâtre de Picardie (Francja) oraz w Staatstheater am Gärtnerplatz w Monachium. Występowała jako Dydona (Dydona i Eneasz Purcella) na Händel-Festspiele w Halle w 2008 i od tego roku w Konzerthaus Berlin w takich rolach, jak Hermia (Feenzauber), Blaue Fee (Dornröschen/Respighi) oraz Popentochter (Szostakowicz). W 2008 roku kreowała partie Fortuny/Allegrezzy/Venery w Il Giustino Legrenziego w produkcji Schweitzinger Festspiele w Grand Théâtre de la Ville w Luksemburgu. W 2009 roku kreowała rolę tytułową w niemieckiej premierze opery Gloria von Jaxtberg H.K. Grubera w Berlinie i Hanowerze. Zadebiutowała na International Chiemsee Festival w 2010 roku jako Papagena, pod batutą Enocha zu Guttenberga. W 2011 roku zaśpiewała role Dalindy w Ariodante Händla – produkcja w reżyserii Kobiego van Rensburga w Monachum, Villach i Winterthur. Muzyka dawna Obok działalności operowej Gudrun Sidonie Otto występuje w repertuarze muzyki dawnej. Śpiewała na znanych festiwalach, takich jak Schleswig-Holstein Music Festival, Oregon Bach Festival, European Music Festival Stuttgart, Holland Festival, Telemann Festspiel w Magdeburgu, Dresden Music Festival, Händel-Festspiele w Halle i Göttingen, Musikfestspiel w Poczdamie Sanssouci, Güldenen Herbst Thüringen, Tagen Alter Musik w Regensburgu i Herne, Bachwochen w Hamburgu, Thüringen, i Stuttgarcie, Barocktagen Varazdin, i in. Współpracuje z takimi dyrygentami, jak Gabriel Fels, Robert Griton, Peter Gülke, Ludwig Güttler. Wolfgang Katschner, Sir Neville Marriner i Helmuth Rilling. Uczestniczyła też w wielu transmisjach radiowych i telewizyjnych. W 2010 roku wykonywała kantaty Bacha w wiedeńskim Konzerthaus pod dyrekcją Luca Pianxa, wystąpiła też na Bach-Nacht w lipskim Gewandhausie. Śpiewała na koncercie inaugurującym International Herrenchiemsee Festspiel 2010 (Kantaty Bacha) pod batutą Enocha zu Guttneberga. Od 2009 r. tournée z Thomasem Hengelbrockiem zawiodły ją do Gandawy, Bazylei i Metzu, oraz do renomowanych centrów muzycznych, jak Alte Oper Frankfurt, Konzerhaus Wien, Festspielhaus Baden-Baden oraz Beethovenfest w Bonn. W 2011 roku debiutowała w Monte Carlo w Missa Sacra Schumanna oraz na festiwalu w Salzburgu w Mszy h-moll Bacha pod dyrekcją Ivora Boltona. Dyskografia Szczególnym afektem Gudrun Didonie Otto darzy dramatyzowane inscenizacje recitali pieśni artystycznych, które wykonuje m. in. z grającym na pianoforte Wolfgangiem Brunnerem. Duet ten nagrał dobrze przyjętą płytę z pieśniami Mendelssohna w 2009 roku dla wytwórni Hännsler-Profil.

UWAGA! Ten serwis używa cookies.

W naszym serwisie stosuje się pliki cookies, które są zapisywane na dysku urządzenia końcowego użytkownika w celu ułatwienia nawigacji oraz dostosowania serwisu do preferencji użytkownika. Szczegółowe informacje o plikach cookies znajdziesz w Polityce Prywatności. Czytaj więcej…

Rozumiem
Newsletter Melomana
Zapowiadamy nowe koncerty, przypominamy o starcie sprzedaży biletów, dajemy znać o ostatnich wolnych miejscach
Zapisz się