Abdullah Ibrahim

Abdullah Ibrahim przyszedł na świat w Kapsztadzie (dziś RPA) w roku 1934, gdzie w wieku siedmiu lat rozpoczął naukę gry na fortepianie. Profesjonalnym muzykiem jazzowym został w 1949. Grał w zespole The Jazz Epistles w Sophiatown, u boku takich pionierów, jak: Kippie Moeketsi, Hugh Masekela, czy Jonas Gwangwa. W 1960 wydali album, który był pierwszą jazzową płytą w historii nagraną przez czarnoskórych mieszkańców RPA (Jazz Epistle Verse 1, 1960 Gallo Rec.).
W 1962 Dollar Brand przeniósł się do Europy. Ze swoim flagowym zespołem The Dollar Brand Trio (Johnny Gertze – kontrabas, Makaya Ntshoko – perkusja) występował m.in. w Africana Club w Zurychu. W lutym 1963 przyszła żona pianisty, Sathima Bea Benjamin, przekonała Duke'a Ellingtona, aby podczas swojego pobytu w Szwajcarii posłuchał tria Branda. Pamiątką owego spotkania była sesja nagraniowa dla Reprise Records, podczas której powstała płyta Duke Ellington presents The Dollar Brand Trio. W połowie lat 70., po konwersji na islam, Dollar Brand powrócił do Afryki. Wtedy też zmienił imię i nazwisko. Jednak, ze względów politycznych, w Afryce przebywał krótko i w 1976 zamieszkał na stałe w Nowym Jorku.
Abdullah Ibrahim jest prawdziwym mistrzem recitali, solowych seansów, w których łączy ekspresję jazzową z zadumą i zamyśleniem muzyki kościelnej, z hymnami i spirituals. Czego najlepszym dowodem jest legendarny już dziś album zarejestrowany w kopenhaskim klubie Jazzhus Montmartre w 1969 (African Piano, 1973 JAPO/ECM). Albo pierwsza solowa sesja pianisty w Ameryce Północnej, uchwycona przez Phila Sheridana w Toronto w 1973. W kompozycji noszącej wymowny tytuł Fats, Duke & The Monk usłyszymy korzenie pianistyki Dollara Branda (Sangoma, 1973 Sackville).
Ibrahim jest także mistrzem wyrafinowanych duetów, np. ze zjawiskowym basistą Johnnym Dyanim (Good News From Africa, 1973 Enja), albo, z grającym na saksofonie altowym oraz na flecie, świetnym Carlosem Wardem, u boku którego wystąpił w 1984 na Międzynarodowym Festiwalu Pianistów Jazzowych w Kaliszu (Dollar Brand/Carlos Ward, 1984 Poljazz PSJ). W tych duetowych, a także triowych spotkaniach pianista często sięga po flet oraz udziela się wokalnie. Warto nadmienić, że jest on także posiadaczem czarnego pasa w azjatyckich sztukach walki.

UWAGA! Ten serwis używa cookies.

W naszym serwisie stosuje się pliki cookies, które są zapisywane na dysku urządzenia końcowego użytkownika w celu ułatwienia nawigacji oraz dostosowania serwisu do preferencji użytkownika. Szczegółowe informacje o plikach cookies znajdziesz w Polityce Prywatności. Czytaj więcej…

Rozumiem
Newsletter Melomana
Zapowiadamy nowe koncerty, przypominamy o starcie sprzedaży biletów, dajemy znać o ostatnich wolnych miejscach
Zapisz się