Händlowskie oratoria oparte na Starym Testamencie były hitami w XVIII-wiecznej Anglii. W kolejkach po bilety stała klasa średnia, mieszczanie, a nawet służący, kucharki, rzemieślnicy.
Podczas gdy opera przedstawiająca dworskie intrygi była ulubioną rozrywką arystokracji, zwykli ludzie z wypiekami na twarzy słuchali oratoriów opowiadających „mięsiste” – nierzadko krwawe bądź zabarwione erotyką – historie biblijne. Treść Salomona wywodzi się z Pierwszej Księgi Królewskiej i Drugiej Księgi Kronik, opowiada o ukończeniu budowy świątyni w Jerozolimie, o słynnych sądach króla Salomona, o wizycie w Izraelu królowej arabskiej krainy Saba. Warto zauważyć, że w cztery drugoplanowe postacie żeńskie wcielają się tylko dwie śpiewaczki, zmieniając tożsamość między aktami, a partia Salomona jest wykonywana przez kobietę.