O ile do zatańczenia tanga podobno trzeba dwojga, o tyle do uformowania składu wykonującego taki taniec posłużyć się można dowolną liczbą muzyków; na przykład czwórką. Przekonuje o tym Four for tango Astora Piazzolli na kwartet smyczkowy: energetyczne dzieło, które wymaga od instrumentalistów nie tyle precyzji i okrągłego brzmienia, co raczej umiejętności dobywania dźwięków odpowiednio chropawych, artykulacyjnie kanciastych i ekstrawaganckich, a często również – namiętnych. Podczas prezentacji tej kompozycji, jak również w trakcie wykonywania Kwartetu d-moll (zwanego „Kwintowym”) Josepha Haydna, członkowie Tria Smyczkowego Leopoldinum potrzebować będą jeszcze jednego muzyka , który odtworzy partię skrzypiec. Z kolei do zagrania dodatkowych partii skrzypiec, altówki i wiolonczeli w sekstecie Brahmsa z 1860 roku potrzeba będzie aż trzech wspomagających muzyków. Owego niezbędnego wsparcia udzieli „nowe pokolenie”, czyli młodzi, wyróżniający się adepci Wydziału Instrumentalnego wrocławskiej Akademii Muzycznej. Czeka ich niemało wyzwań; przykładowo w pełnym tajemniczej słodyczy dziele Brahmsa, którego romantyczny czar okazał się tak sugestywny, że wielu twórców filmowych zdecydowało się na wykorzystanie fragmentów tej kompozycji jako ścieżki dźwiękowej do swych obrazów.