Opera buffa początkowo pomyślana była jako intermezzo pomiędzy aktami oper poważnych. Weszła na scene operową w postaci przetworzonej sztuki commedii dell'arte. Ten zwyczaj odgrywania zabawnych scenek pojawił się w pierwszej połowie XVIII wieku w Neapolu. Pojawiało się w nich nie więcej niż dwóch śpiewaków oraz aktorzy odgrywający mimiczne role nieme. Takim właśnie intermezzem operowym była La serva padrona G. B. Pergolesiego, dołączonym do dużej, poważnej opery Il prigionier superbo. Wkrótce tę operę przyćmiło swą sławą jej skromne intermezzo, które w dodatku dało początek nowemu gatunkowi: operze buffa. Gatunek ten, początkowo skromny w rozmiarach i stosowanych środkach stopniowo rozwijał się przejmując od opery seria coraz więcej elementów. Tematem La serva padrona jest sprytna intryga służącej zmierzająca do poślubienia własnego pana, czemu nie jest on bynajmniej przeciwny.