Portugalski Guimarães String Quartet kolejny raz odwiedza Polskę. Tym razem artyści zawitają do Wrocławia, a w programie koncertu nie zabraknie muzyki ich rodaków.

Pierwsza część spotkania w Sali Kameralnej Narodowego Forum Muzyki minie pod znakiem twórczości Portugalczyków – Luísa de Freitasa Branca i Joly'ego Bragi Santosa. Pierwszy z tych kompozytorów po odbyciu studiów w Berlinie i Paryżu powrócił do rodzinnej Lizbony i rozpoczął pracę jako wykładowca w tamtejszym konserwatorium. Równocześnie działał jako muzykolog i krytyk, szybko stał się jedną z największych osobistości ówczesnego portugalskiego świata muzycznego. Swój Kwartet smyczkowy Branco ukończył w tym samym roku, w którym pobierał nauki kompozycji w Paryżu (1911). Początki jego działalności artystycznej pełne są inspiracji twórczością Claude’a Debussy’ego czy Césara Franka. Do uczniów Branca należał m.in. Joly Braga Santos. Artysta ten początkowo tworzył pod wpływem dzieł Jeana Sibeliusa i Ralpha Vaughana Williamsa. Jednocześnie z zapałem sięgał do portugalskiego renesansu. Swój II Kwartet smyczkowy napisał w 1957 roku, w czasie, kiedy intensywnie podróżował po Europie. Z podróży tych przywiózł zainteresowanie ówczesnymi trendami muzycznymi, w tym atonalnością, co znacznie wpłynęło na dobierane przez niego brzmienia.

Najmłodszym utworem spośród tych, które usłyszymy w interpretacji Guimarães String Quartet, będzie kwartet autorstwa serbskiego kompozytora Aleksandara Simicia. Sam twórca tak relacjonował proces powstawania dzieła: „Byłem w drodze na próbę w drezdeńskiej Akademii Carla Marii Von Webera, gdy muzyka zaczęła grać w mojej głowie. Zanim dotarłem do Wettiner Platz, powstały już wszystkie główne wątki mojej kompozycji”. Okoliczności, które zainspirowały artystę do napisania kwartetu, w oczywisty sposób wiążą się zatem z tytułem dzieła, czyli The Dresden Quartet. W finale koncertu zabrzmi zaś VI Kwartet smyczkowy f-moll Feliksa Mendelssohna Bartholdy’ego – dzieło uznawane za największe osiągnięcie kompozytora w zakresie muzyki na zespół smyczkowy, będące doskonałą kontynuacją Beethovenowskiej tradycji muzyki kameralnej.