Niemiecki mezzosopran Waltraud Meier urodziła się Würzburgu. Dorastała w domu, w którym często muzykowano, już w latach szkolnych i podczas studiów śpiewała w pięciu różnych chórach. Po ukończeniu szkoły średniej, najpierw studiowała język angielski i języki romańskie, jednocześnie biorąc lekcje śpiewu.
W 1976 r. Waltraud Meier zdecydowała skupić się na karierze śpiewaczej i zadebiutowała w Operze w Würzburgu jako Lola w Rycerskości wieśniaczej. W kolejnych latach zbudowała szeroki repertuar, regularnie otrzymując angaże w Mannheim (1978-1980), Dortmundzie (1980-1983), Hanowerze (1983-1984) i Stuttgarcie (1985-1988). Waltraud Meier zadebiutowała na scenie międzynarodowej w 1980 r. w Teatro Colón in Buenos Aires jako Fricka w Walkirii.
Po wielkim sukcesie w roli Kundry w Parsifalu Wagnera na Festiwalu w Bayreuth, rozpoczęła karierę międzynarodową i występowała regularnie w Royal Opera of Covent Garden, Metropolitan Opera w Nowym Jorku, Teatro alla Scala w Mediolanie, Opéra National de Paris, Wiener Staatsoper oraz w Operze w Monachium. W latach 1983-1993 ustanawiała nowe standardy wykonywania roli Kundry w Bayreuth, by następnie kreować tam role pisane dla sopranu dramatycznego. Artystka wywierała wielkie wrażenie zarówno na krytykach, jak i publiczności jako Izolda w legendarnej produkcji Tristana i Izoldy, w inscenizacji Heinera Müllera, pod batutą Daniela Barenboima w latach 1993-1999. Ponownie w Bayreuth, podczas festiwalu Millenium Ring 2000. Meier wykonywała role Sieglinde w Walkirii , w reżyserii Jürgena Flimma, pod batutą Giuseppe Sinopoliego. Uwielbiana za role Kudry, Izoldy, Ortrud, Wenus i Sieglinde, Waltraud Meier jest dziś uważana za najwybitniejszą śpiewaczkę wagnerowską naszych czasów.
Również w repertuarze włoskim i francuskim, wielka moc jej ekspresji muzycznej i dramatycznej cieszy się międzynarodowym uznaniem, a artystka jest chętnie zapraszana do kreowania ról Eboli, Amneris i Dydony. Jej sensacyjna kreacja roli Santuzzy pod batutą Riccarda Mutiego podbiła publiczność we Włoszech.
Waltraud Meier współpracuje z tak znakomitymi reżyserami, jak Pierre Ponnelle, Luc Bondy, Harry Kupfer, Götz Friedrich, Klaus-Michael Grüber, czy Patrice Chéreau. Wielcy dyrygenci, przede wszystkim Daniel Barenboim, Riccardo Muti, Claudio Abbado, James Levine, Zubin Mehta, Christian Thielemann i Valery Gergiev cenią jej nadzwyczajne połączenie pasji, kreatywności i jasnego umysłu – wielką siłę muzycznej osobowości Waltraud Meier.
W Théâtre du Châtelet w Paryżu śpiewaczka święciła triumfy w Parsifalu (reż. Klaus-Michael Grüber / dyrygent Semyon Bychkov), podobnie w 1991 w La Scali pod batutą Riccarda Mutiego. Jej bliska współpraca artystyczna z Danielem Barenboimem i Operą Unter den Linden w Berlinie, jak również z Operą w Monachium zaowocowała licznymi tournées po Japonii, gdzie występowała w Walkirii, Wozzecku, Tristanie i Fideliu. Następnie, by wymienić tylko najważniejsze, miały miejsce premiery na Festiwalu Opery w Monachium (jako Dydona w Trojanach), nowe produkcje na Festiwalu w Salzburgu (jako Izolda) i w Opera de la Bastille (jako Izolda). W Chicago zadebiutowała jako Leonora w Fideliu, ponownie pod batutą Daniela Barenboima. W tej roli Waltraud Meier olśniewała w Monachium i w Mediolanie.
Jej niezwykle owocna współpraca z Patricem Chéreau przy produkcji Wozzecka Albana Berga zrodziła pragnienie dalszych wspólnych inscenizacji. Na inauguracji sezonu 2007/2008 w La Scali Waltraud Meier zaśpiewała – ponownie pod dyrekcją Barenboima – w pełnej psychologicznej głębi produkcji Tristana i Izoldy reżyserowanej przez Patrice’a Chereau.
Przez wiele lat Waltraud Meier była blisko związana z West-Eastern-Divan Orchestra, z którą współpracowała podczas licznych tournées.
Jako śpiewaczka i artystka, Waltraud Meier nigdy nie przestaje szukać nowych wyzwań i nowych ścieżek rozwoju. Skupia się tez na śpiewaniu w najczystszej formie – w sezonie 2003/2004 wykonywała jedynie recitale i koncerty. .Od tamtego czasu dużą część swego czasu poświęca tej formie ekspresji.
W kolejnych latach Waltraud Meier nie tylko pogłębiała swój repertuar jako śpiewaczka i wykonawczyni, ale również dodawała do niego nowe role. Latem 2010 występowała jako Klytämnestra na Festiwalu w Salzburgu. Ponadto kontynuowała współpracę z Patricem Chéreau, wspólnie z nim realizując inscenizowaną improwizację na temat Wesendonck Lieder Wagnera w Muzeum Luwru.
Szeroka dyskografia i videografia , jak również liczne produkcje dostępne na DVD dowodzą wszechstronności jej interpretacji, muzykalności, piękna głosu i kunsztu śpiewaczego. Jest zdobywczynią wielu nagród, nosi tytuł „Kammersängerin", nadany jej przez Operę w Monachium oraz Wiener Staatsoper. Waltraud Meier mieszka w Monachium.