Ponad trzysta kompozycji powstałych w XX bądź XXI wieku w repertuarze, około setki prawykonań w dorobku – tak imponującym podsumowaniem działalności poszczycić się może Kwartet Śląski: zespół o międzynarodowej renomie, specjalizujący się w wykonywaniu muzyki współczesnej. Nie sposób nie wspomnieć o tym, zapraszając na październikowy koncert kameralny.  Śląski zespół, działający nieprzerwanie od prawie czterech dekad, był wielokrotnie nagradzany cenionymi wyróżnieniami za swój dorobek koncertowy i fonograficzny. Trzykrotnie już triumfował jako zdobywca Fryderyka (w 1996, 1998 i 2005 roku). W 1998 roku do składu kwartetu dołączył Szymon Krzeszowiec, zastępując Marka Mosia w roli pierwszego skrzypka. Pozostałą część zespołu tworzą niezmiennie od lat drugi skrzypek Arkadiusz Kubica, altowiolista Łukasz Syrnicki oraz Piotr Janosik grający na wiolonczeli. Podczas wrocławskiego koncertu na estradzie pojawi się jeszcze jeden wybitny wiolonczelista często współpracujący z Kwartetem Śląskim: Tomasz Strahl. Wzmocniony skład niezbędny jest bowiem do wykonania Schubert-Quintet Vladimira Martynowa oraz Kwintetu smyczkowego d-moll Witolda Maliszewkiego.
W ten sposób Kwartet Śląski naprowadza nas na trop dziejów nietypowego gatunku kameralnego, do których zresztą wprost nawiązał współczesny rosyjski kompozytor, nazywając utwór z 2009 roku „Kwintetem Schubertowskim”. Zacnym przodkiem, którego Martynow chciał w ten sposób przywołać, okazuje się Kwintet C-dur Schuberta z partiami dla dwóch wiolonczel, napisany przez austriackiego kompozytora niedługo przed śmiercią. Trudno dziś określić, co pchnęło Schuberta do postawienia na ten właśnie skład. Grunt, że decyzja ta zaowocowała jednym z piękniejszych dzieł kameralnych wszech czasów. Z kolei geneza Schubert-Quintet Martynowa nie jest tajemnicą. Powstał on dla słynnego Kronos Quartet właściwie ze względów towarzyskich: muzycy chcieli ponownie wystąpić na estradzie ze swym dawnym kolegą z zespołu.
Godną uwagi realizacją tego specyficznego gatunku jest też kwintet Witolda Maliszewskiego (ucznia Mikołaja Rimskiego-Korsakowa). Maliszewski, późniejszy juror I Konkursu Chopinowskiego i współtwórca muzycznego życia akademickiego w międzywojennej Warszawie, swój kwintet napisał w 1904 roku – jako dyrektor konserwatorium w Odessie. W wolnej Polsce w latach trzydziestych studentem Maliszewskiego był Witold Lutosławski. Nic zatem dziwnego, że w programie koncertu znalazła się również i jego kompozycja: kwartet z 1964 roku. Lutosławski, kultywujący w muzyce element przypadkowości, długo wzbraniał się przed stworzeniem tradycyjnej partytury tego dzieła, za to w pojedynczych głosach zamieścił wiele „aktorskich” wskazówek dla muzyków.