• to największy instrument, jaki został wymyślony;
• w wielu aspektach (głośność, brzmienie, barwa) przewyższają orkiestrę symfoniczną;
• ich dźwięk powstaje w wyniku drgań powietrza przepływającego przez piszczałki pogrupowane w głosy;
• mają trakturę, czyli system przenoszenia ruchu pomiędzy klawiszem a zaworami sterującymi poszczególnymi piszczałkami;
• posiadają miech;
• ich pierwowzorem były starożytne małe instrumenty dęte, takie jak np. fletnia Pana;
• pierwszym instrumentem typu organowego, datowanym na III wiek p.n.e., były organy wodne skonstruowane przez aleksandryjskiego mechanika i matematyka Ktesibiosa;
• początkowo były bardzo duże, więc do obsługi wymagały dwóch organistów, a gra na nich możliwa była jedynie za pomocą pięści lub łokci;
• brzmienie tego instrumentu w baroku było jasne i lekkie;
• w okresie romantyzmu stworzono organy symfoniczne – brzmienie instrumentu stało się ciemniejsze i cięższe, powstały głosy imitujące orkiestrowe instrumenty dęte oraz smyczkowe, a sposób intonacji stał się bardziej miękki i delikatny;
• w pierwszej połowie XX wieku we wrocławskiej Hali Stulecia zbudowano największe ówcześnie organy na świecie.

Model poglądowy odzwierciedla w małej skali najważniejsze właściwości instrumentu oraz ukazuje mechanizm jego działania w trakcie gry.
Możemy zobaczyć, jak wiatrownica pompuje powietrze, dzięki któremu w piszczałkach powstaje dźwięk. Fragment klawiatury składający się z trzech białych i dwóch czarnych klawiszy pozwala zagrać pięć dźwięków. Mają one zróżnicowane brzmienie, zależne od rejestru, który wybieramy za pomocą trzech cięgieł rejestrowych, czyli umieszczonych po bokach klawiatury dźwigni służących do włączania lub wyłączania poszczególnych głosów lub połączeń w organach.

Zachęcamy Państwa do zapoznania się z modelem poglądowym największego z wymyślonych dotychczas instrumentów.