Nie od dziś wiadomo, że tonacjom odpowiadają określone afekty. Tonacja G-dur na przykład okazuje się idylliczna, liryczna i spokojna, doskonale nadaje się zatem do ilustrowania takich uczuć, jak przyjaźń (ale tylko ta prawdziwa) czy miłość (wyłącznie ta wierna). Czerwcowy koncert kameralny obejmować będzie prezentację dwóch sekstetów smyczkowych, utrzymanych właśnie w tonacji G-dur. Dodatkowej rekomendacji już nie potrzeba.
Sielankowe skojarzenia w przypadku sekstetu Brahmsa, który zabrzmi w pierwszej części koncertu, dodatkowo potwierdzane są przez fakt, iż kompozytor dzieło to tworzył w uroczej okolicy Lichtental, nieopodal Baden-Baden, gdzie zwykł wypoczywać. W rzeczywistości jednak Sekstet G-dur, choć niewątpliwie szlachetnie piękny, odznacza się też dość wysoką temperaturą emocjonalną – miejscami okazuje się dość burzliwy i namiętny.
Podobnie jest w przypadku Sekstetu smyczkowego G-dur autorstwa niemiecko-duńskiego kompozytora Juliusa Röntgena, który dzieło to napisał w 1931 roku, rok przed swoją śmiercią. Jego migotliwy sekstet charakteryzuje się fascynującym przeplataniem głosów, interesującą harmonią i ciekawymi efektami artykulacyjnymi. Röntgen doskonale wykorzystał tu naturalną właściwość składów kameralnych złożonych z samych instrumentów smyczkowych, jaką jest niebywała stopliwość ich brzmień.