Czterdzieści lat temu odbyła się pierwsza edycja ogólnopolskiego konkursu wiolinistycznego, któremu nadano imię Zdzisława Jahnkego – wybitnego wirtuoza skrzypiec, zasłużonego pedagoga, autora niezliczonych opracowań literatury na ten instrument. W listopadzie 2015 roku laureatką pierwszego miejsca w prestiżowych poznańskich zmaganiach została Celina Kotz. Wygrana umożliwi jej udział bez eliminacji w 15. Międzynarodowym Konkursie im. Wieniawskiego (8–23 października 2016) i już teraz zagwarantowała artystce dodatkowe wyróżnienie ufundowane przez Narodowe Forum Muzyki: recital na wrocławskiej estradzie.
Marcowy koncert będzie doskonałą okazją do zapoznania się z różnorodnymi walorami gry młodej skrzypaczki, gdyż w programie wieczoru znalazły się kompozycje stawiające przed instrumentalistą odmienne wymagania. U wykonawcy sonaty Beethovena niezbędna okazuje się muzyczna dojrzałość i precyzja warsztatu, a także umiejętność współpracowania z pianistą (podczas czwartkowego koncertu Celinie Kotz partnerował będzie znakomity kameralista, Marcin Sikorski). Ravelowska sonata natomiast stanowi próbę dla wyobraźni – skłania do „malowania smyczkiem”, rozsnuwania całej palety muzycznych barw i uruchamiania atrakcyjnych efektów brzmieniowych (imitowania bluesowego rozbujania czy szaleńczego pędu perpetuum mobile). Z kolei wykonanie dwóch miniatur niekwestionowanego tytana polskiej wiolinistyki, Henryka Wieniawskiego, to okazja do zaprezentowania romantycznej wirtuozerii – momentami żarliwej, momentami rozwichrzonej, ale i błyskotliwej (o czym zresztą przekonuje tytuł Fantaisie brillante, opartej na tematach głośnego dzieła Charles’a Gounoda: opery Faust z 1859 roku).
Skrzypce i Faust (alchemik, niestrudzony tropiciel tajemnic, który zdecydował się nawet na konszachty z diabłem) – to połączenie, które w tym kontekście okazać się może symbolem skrzypcowej wirtuozerii. Dość wspomnieć, iż słynną Sonatę g-moll z brawurowym trylem podyktować miał Tartiniemu we śnie sam diabeł.