W styczniu przypominamy twórczość włoskiego artysty przełomu XVII i XVIII stulecia – Antonia Marii Bononciniego. Kompozytor ten nie tylko cieszył się uznaniem ówczesnej publiczności, lecz także został doceniony przez samego Giambattistę Padre Martiniego, jednego z pierwszych historyków muzyki. W Sali Czerwonej Narodowego Forum Muzyki zabrzmi dzieło należące do najciekawszych utworów Bononciniego, czyli oratorium La decollazione di San Giovanni Battista.
Bracia Bononcini – Giovanni Battista i Antonio Maria – należeli do grona włoskich kompozytorów, którzy byli cenieni na dworze cesarskim w Wiedniu. Artyści zamiłowanie do muzyki wynieśli z domu rodzinnego. Ich ojciec, Giovanni Maria, był popularnym w Bolonii i Modenie kompozytorem, skrzypkiem oraz dyrygentem. Jego starszy syn, Giovanni Battista Bononcini, już w latach 90. XVII wieku zyskał sławę w całych Włoszech. Wkrótce rozpoczął karierę międzynarodową: w 1697 roku został członkiem nadwornego zespołu muzycznego austriackiego cesarza Leopolda I, a ponad dwadzieścia lat później przeprowadził się do Londynu. W stolicy Anglii został niezwykle ciepło przyjęty przez publiczność operową, która porównywała jego twórczość do dzieł samego Georga Friedricha Händla. Antonio Maria wykształcenie muzyczne zdobywał wraz ze swym starszym bratem. Co więcej, Giovanni Battista prawdopodobnie sam czuwał nad rozwojem artystycznym najmłodszego z rodu – bardzo możliwe, że służył radą i pomocą w dziedzinie kompozycji. Było tak najpewniej przy powstawaniu najstarszego ze znanych dziś dzieł Antonia Marii – Laudate pueri. Młodszy z braci Bononcinich jest również znany jako autor dwudziestu oper, czterdziestu kantat, dwóch mszy i niezwykle poruszającego Stabat Mater. Artysta był też cenionym skrzypkiem – jego wirtuozerią zachwycał się między innymi Georg Philipp Telemann.
Antonio Maria Bononcini po pewnym czasie również przeniósł się na wiedeński dwór Leopolda I i objął stanowisko kapelmistrza cesarskiego brata, Karola. To właśnie tam w 1709 roku powstało oratorium przeznaczone na Wielki Post, czyli La decollazione di San Giovanni Battista. Utwór ten należy do najbardziej charakterystycznych dzieł najmłodszego z rodu Bononcinich i jest jednym z trzech znanych dziś oratoriów jego autorstwa. Jednocześnie należy do nieznanych dziś szerszej publiczności kompozycji oratoryjnych pisanych dla dworu Habsburgów na przełomie XVII i XVIII stulecia. Libretto dzieła, którego autorem jest Domenico Giovanni Filippeschi, w doskonały sposób streszcza zawartą w Nowym Testamencie historię Jana Chrzciciela. Wydarzenia są relacjonowane przez narratora-Anioła towarzyszącego bohaterom: Janowi Chrzcicielowi, królowi Herodowi i jego żonie oraz Salome. Przeplatane recytatywami arie za sprawą poruszających serce melodii wnoszą do kompozycji istotny element dramatyczny. Całe oratorium zachwyca słuchacza wyrafinowanym połączeniem słów i oddającej ich znaczenie muzyki.