Ten unikalny tercet jest obietnicą nieoczywistych współbrzmień dzięki różnorodnym postawom tworzących go artystów. Błażejewski szuka w sztuce porządku oraz harmonii, tworząc obrazy proste i syntetyczne. Jego malarstwo należy do sztuki geometrycznej, jednak w wydaniu nierygorystycznym, ale miękkim. Starannie dopracowane kompozycje często rozbrzmiewają świetlistym kontrapunktem – głośnym i intensywnym. Obrazy Kortyki są bramami do innych, tajemniczych światów, które rozciągają się po nieznany horyzont. Powściągliwe i poważne, oddziałują raczej spokojem i ciszą, niekiedy nasyconą i gęstą. W abstrakcyjnych płótnach Wołczuka wyczuwalny jest motyw pejzażu i inspiracja zapamiętaną sytuacją i przestrzenią. Wielokrotne rekonfigurowanie elementów i liczne zmiany tonacji dowodzą nieskrępowanej radości tworzenia. Wszystkie obrazy są niezależne i autonomiczne, jednak razem z innymi tworzą jedną symfonię. W zestawieniu z dziełami Błażejewskiego i Kortyki zbudują trójgłosową polifonię, zaskakującą malarskim brzmieniem.

Mimo że prezentowani artyści od kilku lat przebywają na zasłużonej emeryturze, dalej tworzą nowe dzieła, dowodząc tego, że miłość do sztuki nie przemija. Swoją pasją chcą się podzielić z wrocławską publicznością.