Początkiem współpracy Mieko Miyazaki oraz Guo Gana było ich przypadkowe spotkanie we Francji, do którego nigdy by nie doszło, gdyby nie opuścili oni swoich rodzinnych krajów na Dalekim Wschodzie. Ostatecznie koto, japoński instrument szarpany, zabrzmiało wspólnie z chińskim erhu, podobnie jak gitara Django Reinharda ze skrzypcami Stephane'a Grapelliego.. Artyści dorastali w różnych tradycjach muzycznych i rozwijali swe umiejętności, aby osiągnąć najwyższy poziom doskonałości i wirtuozerii. Ich otwartość oraz ciekawość sprawiła, że postanowili zaprezentować swój klasyczny warsztat we współpracy z innym muzykiem. Artyści słuchają wzajemnie swoich utworów i blisko się przyjaźnią, czego owocem jest połączenie ich indywidualnych form ekspresji. Razem tchnęli nowe życie w tradycyjne melodie ich rodzinnych krajów i stworzyli własne wyjątkowe kompozycje. Dialog pomiędzy głosem Mieko a chińskimi skrzypcami Guo Gana stał się symbolem pojednania między ludźmi.

Jan Galega Brönnimann i jego zespół Brink Man Ship są symbolem współczesnego europejskiego jazzu. Muzycy specjalizują się w gatunku postmodernistycznego "urban" jazzu, którego brzmienie jest pełne kontrastów, delikatnych melodii i wielowarstwowych bitów. Muzyka zespołu tworzy napięcie poprzez przeciwstawienie harmonii i gwałtowności, co odzwierciedla sprzeczności wszechobecne we współczesnym świecie. Źródłem inspiracji zespołu Brink Man Ship jest współpraca z innymi artystami, takimi jak Nils Petter Molvaer, Nya, Joy Frempong lub grafik Heiwid (Büro Destruct), a także fascynacja brzmieniem — od Kraftwerk, Massive Attack po Davida Murraya i muzykę współczesną.