Metamorfozy Richarda Straussa to dzieło szczególne, niewątpliwie wyróżniające się w bogatej twórczości kompozytora. W Narodowym Forum Muzyki zabrzmi ono w  finale przedostatniego w tym sezonie koncertu NFM Leopoldinum – Orkiestry Kameralnej.
Komponowanie słynnych Metamorfoz Strauss rozpoczął w ostatnich miesiącach II wojny światowej, po etapie trudnych i kontrowersyjnych kontaktów z nazistami. Wcześniej zdążył zmienić swoją postawę wobec III Rzeszy. Z prezesa utworzonej przez Goebellsa Niemieckiej Izby Muzycznej stał się jednym z kompozytorów, którego utwór pojawił się na słynnej „Wystawie sztuki zdegenerowanej”, wraz z awangardowymi dziełami uznanymi przez nazistów za antysztukę. Stało się to dwa lata po zdjęciu z afiszy opery Milcząca kobieta, gdy autorem libretta okazał się Żyd Stefan Zweig, później zresztą wielokrotnie broniony przez Straussa przed nazistami. Następnie pozycji Straussa jako „niemieckiego kompozytora” zaszkodziło żydowskie pochodzenie jego jedynej synowej, którą starał się chronić przed gestapo. Podobna sytuacja dotyczyła jego teściowej.
Zdaniem wielu muzykologów Metamorfozy powinniśmy odczytywać jako swego rodzaju muzyczne pożegnanie kompozytora z dotychczas otaczającą go rzeczywistością. Posępny nastrój dzieła ukazuje szereg dotykających artystę zmartwień – problemów politycznych, a także mającym miejsce w ostatnim czasie zbombardowaniu dwóch przybytków kultury: Opery Monachijskiej i Domu Goethego. Zaskakujące i niezwykle symboliczne okazuje się w tym momencie umieszczenie w ponad dwudziestominutowym utworze cytatu z marsza żałobnego – II części Beethovenowskiej „Eroiki”. Charakterystyczna melodia pojawia się już na początku Metamorfoz, a następnie – na końcu dzieła w partii wiolonczel i kontrabasów wraz z wymownym dopiskiem kompozytora: „IN MEMORIAM”.