Hilary Summers

Pochodząca z Walii Hilary Summers studiowała muzykę na Reading University, a następnie kontynuowała studia wokalne w Royal Academy of Music oraz w National Opera Studio w Londynie.
Jest prawdziwym kontraltem o szerokiej skali i przyciąga uwagę wielu współczesnych kompozytorów. W 1999 roku kreowała rolę Stelli w operze What Next? Elliota Cartera (Berlin Staatsoper) pod batutą Daniela Barenboima. Kolejne wykonania odbyły się w Carnegie Hall oraz w Chicago z Chicago Symphony Orchestra. Dzieło to wykonywała też z Netherlands Chamber Orchestra oraz Royal Flanders Philharmonic Orchestra (oba zespoły prowadził Péter Eötvös), z London Sinfonietta pod batutą Olivera Knussena oraz z Ensemble Intercontemporain pod dyrekcją Kenta Nagano. Kreowała rolę Irmy w operze Le Balcon Pétera Eötvösa podczas Festiwalu w Aix-en-Provence w 2002 roku, po czym odbyła tournée po Europie z tą inscenizacją w latach 2003–2004. Od 2002 roku wykonywała Le Marteau sans Maître Pierre’a Bouleza w całej Europie z Ensemble Intercontemporain pod dyrekcją Pierre’a Bouleza oraz z kilkoma innymi zespołami i dyrygentami. Utwór, nagrany dla Deutsche Grammophon, spotkał się z uznaniem krytyki oraz zdobył nagrodę Grammy. W ramach obchodów 80-lecia urodzin kompozytora wykonywała Le visage nuptial pod jego dyrekcją z Chicago Symphony Orchestra.
W Wielkiej Brytanii Hilary Summers szczególnie blisko współpracuje z kompozytorem Michaelem Nymanem, nagrywając jego muzykę filmową do takich obrazów, jak The Diary of Anne Frank, a także występując w jego operach: Noises, Sounds and Sweet Airs, The Claim, The Libertine oraz w Facing Goya – rola tytułowa napisana specjalnie dla niej. Odbyła światowe tournée z Michael Nyman Band, wykonując takie utwory, jak Six Celan Songs, Prospero’s Books oraz Cycle of Disquietude. Często współpracuje z kompozytorem Jobym Talbotem i śpiewa na jego ścieżce dźwiękowej do filmu Hitchhiker’s Guide to the Galaxy, a także do serialu telewizyjnego The League of Gentlemen.
Hilary Summers cieszy się także renomą znakomitej interpretatorki repertuaru barokowego. Regularnie występuje z wieloma czołowymi zespołami europejskimi grającymi na instrumentach dawnych. Jej partnerzy w tej dziedzinie to: Christopher Hogwood i The Academy of Ancient Music, Paul McCreesh i Gabrieli Consort, Christophe Rousset i Les Talens Lyriques, Thomas Hengelbrock i Balthasar-Neumann-Ensemble, a także The English Concert pod dyrekcją Andrew Manzego. Ciepłe relacje łączą ją z zespołem Les Arts Florissants, co doprowadziło do nagrania Orlanda Händla (jako Medoro). Ostatnio Hillary Summers występowała w Dydonie i Eneaszu Purcella jako Czarodziejka w produkcji Deborah Warner w Wiedniu, po czym nastąpiły wykonania na całym świecie. Często współpracuje z Robertem Kingiem i zespołem The King’s Consort, wykonywała z nimi Requiem Mass Michaela Haydna oraz Missa in honorem Sanctae Ursulae podczas BBC Proms w 2006 roku. Regularnie występuje z Christianem Curnynem i Early Opera Company. Nagrała role Rosmiry w Partenope G.F. Händla, Juno/Ino w Semele oraz Wenus w Sądzie Parysa Ecclesa – również dla wytwórni Chandos. Hilary wzięła udział w rosyjskiej premierze Mesjasza Händla na instrumentach historycznych.
W repertuarze operowym Hilary Summers znakomicie sprawdza się w kreowaniu ról Händlowskich, takich jak Juliusz Cezar czy bóg Mars (Il divisione del mondo Legrenziego), ale od czasu do czasu świetnie się bawi, kreując takie role jak Mescalina (Le grande macabre Ligetiego), amazonka Hippolita (Sen nocy letniej Brittena) czy nawet brodaty Baba Turek (Żywot rozpustnika Strawińskiego). Bardziej dojrzałe role kobiece to Hippolita w Teatro Real w Madrycie, Gaja w Dafne Straussa czy Mrs Sedley w Peter Grimes Brittena (Glyndebourne Festival Opera). Artystka zagrała rolę Washerwoman w Rages d’amour Zuidhama w Nederlandse Opera w Amsterdamie. W 2006 roku wzięła udział w premierach nowej opery George’a Benjamina Into the Litlle Hill, a od tamtej pory wykonuje ją w Nowym Jorku, Amsterdamie, we Frankfurcie, w Liverpoolu i Lucernie. Zadebiutowała w Operze Paryskiej w operze Moja matka gęś w 2008 roku oraz jako Hrabina Geschwitz w Lulu w Kollola Opera w 2009 roku. Hillary uwielbia muzykę Edwarda Elgara i miała szczęście wielokrotnie wykonywać Sen Gerontiusa pod batutą zmarłego Vernona Handleya, z którym śpiewała też Sea Pictures.
Ostatnie projekty to m.in. produkcje Dydony i Eneasza Purcella na Wiener Festwochen z Williamem Christie, nagranie Małej mszy uroczystej Rossiniego z The King’s Consort, przedstawienie Snu nocy letniej (Hippolita) w Teatro Real w Madrycie, wykonania Le Marteau sans maître z Pierrem Boulezem podczas Festiwalu w Lucernie, występy w nowej operze George’a Benjamina Into the Little Hill w USA i Europie.
W planach dalsze wykonania europejskie Into the Little Hill, wznowienie Dydony i Eneasza podczas Vienna Festival, debiut w Operze Paryskiej (Moja matka gęś), koncerty z Orchestre de Paris, Ensemble InterContemporain oraz The King’s Consort, koncerty z Los Angeles Philharmonic Orchestra, występy na Aldeburgh Festival oraz wykonania Pelléasa i Mélisandy (Genowefa) w Teatro Real w Madrycie oraz w Liceu w Barcelonie.

UWAGA! Ten serwis używa cookies.

W naszym serwisie stosuje się pliki cookies, które są zapisywane na dysku urządzenia końcowego użytkownika w celu ułatwienia nawigacji oraz dostosowania serwisu do preferencji użytkownika. Szczegółowe informacje o plikach cookies znajdziesz w Polityce Prywatności. Czytaj więcej…

Rozumiem
Newsletter Melomana
Zapowiadamy nowe koncerty, przypominamy o starcie sprzedaży biletów, dajemy znać o ostatnich wolnych miejscach
Zapisz się