Pascal Rophé

Dyrektor muzyczny Orchestre National des Pays de la Loire

Innowacyjny i pełen pasji muzyk Pascal Rophé jest jednym z najbardziej rozchwytywanych dyrygentów francuskich. Obecnie, od sezonu 2014/15, zajmuje stanowisko dyrektora muzycznego Orchestre National des Pays de la Loire.

Choć Pascal Rophé znany jest głównie jako jeden z czołowych propagatorów repertuaru dwudziestowiecznego, regularnie zapraszany przez wszystkie ważne europejskie zespoły wykonujące muzykę współczesną, zbudował sobie również godną pozazdroszczenia reputację jako interpretator wielkiego repertuaru symfonicznego z XVIII i XIX wieku . Ta równowaga repertuarowa zdaje się być logiczną kontynuacją wstrząsu, którego doświadczył odkrywając pewne trzy kompozycje, które zadziałały jak katalizatory jego dyrygenckiej kariery. Były to:  Święto wiosny Strawińskiego, Le Marteau sans Maitre Pierre’a Bouleza i IX Symfonia Beethovena.

Od 1992, zakończywszy studia w Conservatoire National Superieur de Musique de Paris i otrzymawszy drugą nagrodę w Międzynarodowym Konkursie w Besançon w 1988 roku, ściśle współpracuje z Pierrem Boulezem i Ensemble InterContemporain, gdzie związał się zawodowo również z Davidem Robertsonem.

Pascal Rophé współpracuje z wieloma zespołami symfonicznymi we Francji i za granicą, m.in.: orkiestrami Radio France, Iceland Symphony, Philharmonia, BBC Symphony Orchestra, BBC National Orchestra of Wales, RTE National Symphony Ensemble InterContemporain, Orchestre de la Suisse Romande, RAI Torino, Norwegian Radio Symphony Orchestra, NHK Symphony Orchestra, Monte Carlo Philharmonic Orchestra, SWR Sinfonieorchester Freiburg / Baden-Baden czy Laussanne Chamber Orchestra. Przez trzy lata, do czerwca 2009, Rophé pełnił rolę dyrektora muzycznego Liège Royal Philharmonic Orchestra.

Dyrygent otworzy sezon 2016/17 w Operze Angers-Nantes wersją koncertową Lohengrin; następnie wystąpi w Filharmonii Wrocławskiej NFM, Seoul Philharmonic oraz z Philharmonia Orchestra, a także Orchestre de la Suisse Romande. W Azji zadebiutuje z Taiwan Philharmonic, China Philharmonic, Guangzhou Symphony Orchestra  i z orkiestrą Hyogo Performing Arts Centre.

Pascal Rophé chętnie pracuje z repertuarem operowym. Uważa, że – podobnie jak muzyka współczesna –  powinien on być udostępniany szerokiej publiczności. Przeciętnie pracuje nad dwoma spektaklami operowymi w sezonie (Peleas i Melisanda z Glyndebourne Touring Opera, Thaïs dla Opera di Roma, Latający Holender i Dialogi karmelitanek na Budapest Spring Festival). Współczesne opery, w których doskonale się odnajduje to Galilée Michaela Jarrella w genewskim Grand Théâtre, Héloïse et Abélard Ahmeda Essyada w Châtelet, Medée Michèle Reverdy w Opéra de Lyon, a ostatnio, L'Autre Côté Brunona Mantovaniego w Cité de la Musique. W kwietniu 2011 roku z wielkim powodzeniem dyrygował premierą Akhmatowa, najnowszej opery Brunona Mantovaniego w Opera National de Paris. Wiosną 2013 roku poprowadził Annę Caterinę Antonacci i Luxemburg Philharmonic Orchestra w La Voix Humaine Poulenca i Secret de Suzanne Wolfa-Ferrariego w Paryżu i Luksemburgu. 

Obszerna dyskografia nagrań z orkiestrami Radio France, BBC Symphony, BBC National Orchestra of Wales, Orchestre de la Suisse Romande, Liège Royal Philharmonic Orchestra, Orchestra Sinfonica Nazionale della RAI Torino i in. przyniosła Rophému wiele nagród i jednogłośnie pozytywnych recenzji w prasie muzycznej.

Wytwórnia BIS w 2016 roku wydała nowe nagranie dzieł Dutilleux z okazji setnej rocznicy urodzin kompozytora.

W celu uzyskania dalszych informacji prosimy o kontakt: Ying-Hsin Chen

E-mail: yinghsin.chen @ kajimotomusic.com i Alison Phillips alison.phillips@kajimotomusic.com

Tel: +33 (0) 1 42 19 92 65 Faks: +33 (0) 1 42 19 92 12

Kajimoto, 5 rue Barbette 75003 PARIS

 

Recenzje…

Recenzja albumu – „7 Solos for Orchestra”

 (...) Pan Rophé i belgijscy muzycy wykonali kawał dobrej pracy, nagranie jest porywająco dynamiczne. Nie ma wątpliwości, że to repertuar nie dla początkujących; świezych słuchaczy muzyki pana Dusapina odsyłam do innego nowego wydawnictwa Naïve, płyty „Concerto (s)” (MO 782181), który przetwarza na nowo trzy utwory z genialnego albumu z 2003 roku nagranego z udziałem  pana Rophé i Montpellier National Orchestra i wzbogaca je o czwarty, z kolejnej sesji nagraniowej.

            Steve Smith, New York Times, maj 2010

 

(...) Orchestre Philharmonique de Liège Wallonie Bruxelles pod batutą Pascala Rophégo gra z kolorem, ciepłem i nienaganną dyscypliną. Muzycy zwalniają tempa i iskrzą tam, gdzie Bruch wydaje się tęsknie zerkać do środka; z klasycznym wdziękiem i godnością osiągają  wszystkie punkty kulminacyjne kompozycji.

 Andrew Mellor, Classic FM, marzec 2010

 

Ensemble Intercontemporain

(...) Wykonaniem Le Sette Chiese  Mantovaniego, utworu nagranego przez zespół w 2008 pod egidą wytwórni Kairos i od tego czasu pozostającego w jego repertuarze,  dyrygował dziś Pascal Rophé z charakterystyczną dla siebie dyscypliną i precyzją.

Michèle TosI, Resmusica, styczeń 2010

 

Festiwal Musica - Strasburg

(...) Pascal Rophé poprowadził orkiestrę pewnie i z pasją; jego gesty, pozornie bardzo klasyczne, niezwykle skutecznie  opisywały najdrobniejsze szczegóły orkiestracji.

     Christine Labroche, Concertonet marca 2009

 

Festival Présences 2009

(...) muzycy Orchestre Philharmonique de Radio France, prowadzeni przez doskonałego Pascala Rophégo, spełnili wymagania tego repertuaru. Właściwie zawsze wiedzieli, jak grać takie rzeczy.

Maxime Kaprielian, Resmusica, marzec 2009

 

(...) Można mieć pewność, że podczas koncertu z OPL Pascal Rophé  objawi potencjał młodej szkoły francuskiej za pomocą mieszaniny zawadiactwa, tajemniczości i pełnego obsesji drżenia w Intrada Erica Tanguya, bolesnego lamentu u Watta, koncertu na puzon Pascala Dusapina znakomicie wybronionego przez Alaina Worse’a, a także w to skrzącym się, to rozmarzonym dialogu między fletem, klarnetem i obojem w Sillages Michaela Jarrella.

                                                             Serge Martin, Le Soir, 15 kwietnia 2008

 

Cité de la musique – L'autre cote (Mantovani)

Pascal Rophé w świetnym stylu poradził sobie z wyzwaniem kierującego Orchestre National d'Ile de France, otoczony przez sześciu perkusjonistów ze Strasburga rozstawionych w sali w sposób znacznie zwiększający rezonans oraz siedmiu śpiewaków biorących udział w koncercie.

Jako dyrygent panujący nad utworem i potężny zabrał nas w podróż do dziwnego świata pierwszego aktu, krainy pełnej napięcia i niepokoju: to muzyka „oczekiwania” jak pisał sam kompozytor, w której bohaterowie więcej mówią niż śpiewają. Uczucie lęku – budowane przez rytmiczne, Ligetiowskie zaburzenia w obrębie orkiestry – narasta w coraz bardziej niespokojnym słuchaczu i znajduje kulminację w niesamowitej scenie z „Magicznym Zegarem”: to ekstrakt sennych, jakby ażurowych brzmień z udziałem chóru, zabarwiony nutą mistycyzmu.

   Michèle Tosi, ResMusica.com, marzec 2008

UWAGA! Ten serwis używa cookies.

W naszym serwisie stosuje się pliki cookies, które są zapisywane na dysku urządzenia końcowego użytkownika w celu ułatwienia nawigacji oraz dostosowania serwisu do preferencji użytkownika. Szczegółowe informacje o plikach cookies znajdziesz w Polityce Prywatności. Czytaj więcej…

Rozumiem
Newsletter Melomana
Zapowiadamy nowe koncerty, przypominamy o starcie sprzedaży biletów, dajemy znać o ostatnich wolnych miejscach
Zapisz się