Bettina Skrzypczak

Studiowała teorię muzyki oraz kompozycję w klasie Andrzeja Koszewskiego w Akademii Muzycznej im. I.J. Paderewskiego. W latach 1984–1988 uczestniczyła w warsztatach kompozytorskich Polskiego Towarzystwa Muzyki Współczesnej w Kazimierzu Dolnym nad Wisłą. Swoje umiejętności doskonaliła w Szwajcarii: w Musik-Akademie Basel (muzyka elektroniczna, kompozycja) oraz na Université de Fribourg (muzykologia). W latach 2005–2017 była kierownikiem artystycznym założonego przez siebie zespołu Ensemble Boswil, promującego młodych wykonawców muzyki współczesnej. Od roku 2011 angażuje się w ramach Young Composers Project w Boswil. W 2015 roku pełniła funkcję kierownika artystycznego festiwalu Tage für Neue Musik Zürich. Bettina Skrzypczak jest profesorem kompozycji i teorii w Hochschule Luzern – Musik oraz prowadzi, jako profesor gościnny, klasę kompozycji na Akademii Muzycznej im. F. Nowowiejskiego w Bydgoszczy. Kompozytorka jest również autorką audycji radiowych i publikacji dotyczących muzyki współczesnej. Współpracowała z takimi solistami, jak Eduard Brunner, Felix Renggli, Emanuel Abbühl, Robert Koller, Massimiliano Damerini, oraz z takimi zespołami i orkiestrami, jak Collegium Novum Zürich, Ensemble Contrechamps, Basler Madrigalisten, Camerata Bern, Basel Sinfonietta, Symphonieorchester des Bayerischen Rundfunks, SWR-Sinfonieorchester, Orchestre de Chambre de Lausanne, Zürcher Kammerorchester i Musikkollegium Winterthur.
Jej ważniejsze utwory to: Verba na orkiestrę (1987), Trio na perkusję (1989), Krajobraz chwili – pięć pieśni na mezzosopran, altówkę i fortepian do słów L. Staffa, K. Iłłakowiczówny, Cz. Miłosza i M. Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej (1991), II Kwartet smyczkowy (1991), Caleidoscopio na orkiestrę smyczkową (1992), Notturno na flet solo (1992), III Kwartet smyczkowy (1993), Acaso na chór, klarnet i wiolonczelę (1994), Nonett na instrumenty dęte i kontrabas (1994), SN 1993 J na orkiestrę (1995), Koncert na obój i orkiestrę (1996), Fantazja na temat polskich krajobrazów na obój solo, (1997), Koncert na fortepian i orkiestrę (1998), Mouvement na flet solo (1999), Toccata sospesa na flet i duo perkusyjne (1999), Miroirs na mezzosopran i zespół instrumentalny (2000), Scène I na skrzypce i wiolonczelę (2001), Cztery figury na zespół instrumentalny (18 muzyków) w trzech grupach (2001), Pieśń Dafne na fortepian (2002), Amoureske na violę d’amore (2003), Phototaxis na orkiestrę smyczkową (2003), Przepowiednia – zakomponowana improwizacja dla zespołu Quartet Noir na fortepian, kontrabas, saksofon i perkusję (2003), In un soffio na kwintet dęty (2003), IV Kwartet smyczkowy (2003), Lettres na sopran, klarnet i wiolonczelę, do tekstów pochodzących z Le Livre du Voir Dit Guillaume’a de Machaulta (2004), Aria na dwa saksofony basowe (2005), Initial na orkiestrę kameralną (2005), Alleluja na chór mieszany a cappella, do tekstów Silji Walter (2006), Anomalia Lunae media na sopran, baryton i zespół instrumentalny (15 muzyków) w trzech grupach (2007), Flash na perkusję solo (2007) Illuminationen na klarnet, wiolonczelę i fortepian (2008), Haiku na mezzosopran i wiolonczelę (2010), Aus der Ferne (Z oddali) na wiolonczelę i fortepian, …e subito parlando na fortepian, flet, obój, klarnet, fagot i róg, As to Feeling na orkiestrę smyczkową (2013), Scène II na skrzypce i wiolonczelę (2015), Oracula Sibyllina na mezzosopran i orkiestrę (2014/2015), Riss na saksofon, wiolonczelę i fortepian, Noema na flet, skrzypce i wiolonczelę (2017) i Reflex na wiolonczelę solo (2017).

Scène II
Scena dialogu na estradzie: czyż jest coś bardziej ekscytującego? Sytuacja wywołująca pewne oczekiwania, wymagająca koncentracji, ale również i współodczuwania. Już po raz drugi sięgam do tej tematyki, nawiązując do napisanej w 2001 roku dla Noemi Schindler i Christophe’a Roya Scène. Zafascynowana obsadą i tkwiącym w niej potencjale dramaturgicznym, podejmuję zapoczątkowany przed laty wątek, by szukać nowych form muzycznego wyrazu, sytuacji i gestów. Pauzy retoryczne, pochody glissandowe i mikrointerwalika służą spotęgowaniu napięcia tkwiącego w muzycznym dialogu, który w swej fazie końcowej przechodzi w cichą refleksję. Utwór powstał w 2015 roku na zamówienie zespołu Ensemble Leminiscate.

--------------

Bettina Skrzypczak is professor of composition and theory of music at the Lucerne School of Music and a guest professor of composition at the Music Academy in Bydgoszcz. She is also a known author of radio shows and publications on contemporary music. She collaborated with such soloists as Eduard Brunner, Felix Renggli, Emanuel Abbühl, Robert Kohler, Massimiliano Damerini, ensembles and orchestras such as Collegium Novum Zürich, Ensemble Contrechamps, Basler Madrigalisten, Camerata Bern, Basel Sinfonietta, Symphonieorchester des Bayerischen Rundfunks, SWR Sinfonieorchester, Orchestre de Chambre de Lausanne, Zürcher Kammerorchester, Musikkollegium Winterthur.
Among her most important works are Verba for orchestra (1987), Trio for percussion (1989), Landschaft des Augenblicks, five songs for mezzosoprano, viola and piano to the poems by L. Staff, K. Iłłakowiczówna, C. Miłosz and M. Pawlikowska-Jasnorzewska (1991), String Quartet No. 2 (1991), Caleidoscopio for string ensemble (1992), Notturno for flute solo (1992), String Quartet No. 3 (1993), Acaso for choir, clarinet and cello (1994), Nonet for wind instruments and double bass (1994), SN 1993 J for orchestra (1995), Concerto for Oboe and Orchestra (1996), Fantasie for oboe solo (1997), Concerto for Piano and Orchestra (1998), Mouvement for flute solo (1999), Toccata sospesa for flute and 2 percussionists (1999), Miroirs for mezzosoprano and ensemble (2000), Scène for violin and cello (2001), Vier Figuren for ensemble (18 players) in 3 groups (2001), Daphne’s Song for piano solo (2002), Amoureske for viola d’amore (2003), Phototaxis for string orchestra (2003), Prophecy, a composed improvisation for the “quartet noir”, for piano, double bass, saxophone and percussion (2003), In un soffio for wind quintet (2003), String Quartet No. 4 (2003), Lettres for soprano, clarinet and cello to the texts from Le Livre du Voir Dit by Guillaume de Machaut (2004), Aria for 2 bass saxophones (2005), Initial for chamber orchestra (2005), Alleluja for mixed choir a cappella to the texts by Silja Walter (2006), Anomalia lunae media for soprano, baritone and 15 instruments (2007), Flash for percussion solo (2007), Illuminations for clarinet, cello and piano (2008), Haiku for mezzosoprano and cello (2010), Aus der Ferne for cello and piano (2011), …e subito parlando for piano, flute, oboe, clarinet, bassoon and horn (2012), As to Feeling for string ensemble (2013), Scène II for violin and cello (2015), Oracula Sibyllina for mezzosoprano and orchestra (2014/15), Riss for saxophone, cello and piano (2016), Noema for flute, violin and cello (2017), Reflex for cello solo (2017).

UWAGA! Ten serwis używa cookies.

W naszym serwisie stosuje się pliki cookies, które są zapisywane na dysku urządzenia końcowego użytkownika w celu ułatwienia nawigacji oraz dostosowania serwisu do preferencji użytkownika. Szczegółowe informacje o plikach cookies znajdziesz w Polityce Prywatności. Czytaj więcej…

Rozumiem
Newsletter Melomana
Zapowiadamy nowe koncerty, przypominamy o starcie sprzedaży biletów, dajemy znać o ostatnich wolnych miejscach
Zapisz się