Wojciech Michniewski

Dyrygent i kompozytor, urodzony w 1947 r. w Łodzi. Studiował w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie – dyrygenturę pod kierunkiem Stanisława Wisłockiego (dyplom z wyróżnieniem), teorię muzyki (dyplom z wyróżnieniem) oraz kompozycję u Andrzeja Dobrowolskiego. Wraz z Krzysztofem Knittlem i Elżbietą Sikorą tworzył grupę kompozytorską KEW. Jego utwór Szeptet na dwa soprany, dwa mezzosoprany, dwa alty i kulturystę (1973) otrzymał w 1975 r. nagrodę włoskiego Radia i Telewizji Premio RAI. Artysta w 1974 r. zdobył wyróżnienie w Ogólnopolskim Konkursie Dyrygenckim w Katowicach, w 1977 – I nagrodę i Złoty Medal w Międzynarodowym Konkursie Dyrygenckim im. Guida Cantellego w Mediolanie (La Scala), a w 1978 – brązowy medal w Międzynarodowym Konkursie Dyrygenckim im. Ernesta Ansermeta w Genewie.

Wojciech Michniewski w latach 1973–78 związany był z Filharmonią Narodową, początkowo jako dyrygent-asystent, od 1976 r. jako dyrygent etatowy. Od roku 1979 do 1981 piastował stanowisko dyrektora artystycznego Teatru Wielkiego w Łodzi, pełniąc równocześnie (do 1983) funkcję kierownika muzycznego sceny współczesnej Warszawskiej Opery Kameralnej. Następnie (1984–87) był stałym dyrygentem gościnnym Polskiej Orkiestry Kameralnej i odegrał ważną rolę w jej transformacji w Sinfonię Varsovię, a od 1987 do 1991 stał na czele Filharmonii Poznańskiej, jako jej dyrektor naczelny i artystyczny. Po 1991 r. artysta zdecydował nie przyjmować żadnej propozycji stałej współpracy i dyryguje wyłącznie gościnnie.

Koncertował we wszystkich niemal krajach Europy, w Azji, Ameryce Północnej i Południowej. Jest dyrygentem bardzo wszechstronnym, prowadzi zarówno koncerty symfoniczne, jak i spektakle operowe, a obok repertuaru klasycznego jest szczególnie ceniony za interpretacje muzyki współczesnej. W warszawskim Teatrze Wielkim – Operze Narodowej, z którym blisko współpracuje, przygotował światowe prapremiery dzieł m.in. Elżbiety Sikory, Roxanny Panufnik, Pawła Mykietyna, Dobromiły Jaskot i Aleksandry Gryki. W Operze Wrocławskiej poprowadził polskie prawykonanie Matki czarnoskrzydłych snów Hanny Kulenty, w łódzkim Teatrze Wielkim światową prapremierę Kochanków z klasztoru Valldemosa Marty Ptaszyńskiej, a w siedzibie UNESCO w Paryżu z zespołem Opery Bałtyckiej światowe prawykonanie Madame Curie Elżbiety Sikory.

W roku 2013 dyrygował dwoma ważnymi przedstawieniami – światowym prawykonaniem opery Qudsja Zaher Szymańskiego w reżyserii Eimuntasa Nekrošiusa w Teatrze Wielkim w Warszawie oraz premierą Króla Ubu Pendereckiego w reżyserii Janusza Wiśniewskiego w Gdańsku. Artysta dokonał wielu nagrań płytowych, radiowych i telewizyjnych. W 1975 r. otrzymał Nagrodę Orfeusz przyznawaną przez krytyków podczas Warszawskiej Jesieni, w 1987 – nagrodę krytyki na Musik-Biennale Berlin. Trzykrotnie zdobył Fryderyka, a nagranie DVD opery Madame Curie pod jego dyrekcją wyróżniono we Francji Orphée du Prestige Lyrique de l’Europe. W 2005 r. został uhonorowany jubileuszową Nagrodą Związku Kompozytorów Polskich „za wieloletnie i kreatywne towarzyszenie polskiej muzyce współczesnej” oraz odznaczony Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze – Gloria Artis”.

Prowadzi klasę dyrygentury w Akademii Muzycznej im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy.

UWAGA! Ten serwis używa cookies.

W naszym serwisie stosuje się pliki cookies, które są zapisywane na dysku urządzenia końcowego użytkownika w celu ułatwienia nawigacji oraz dostosowania serwisu do preferencji użytkownika. Szczegółowe informacje o plikach cookies znajdziesz w Polityce Prywatności. Czytaj więcej…

Rozumiem
Newsletter Melomana
Zapowiadamy nowe koncerty, przypominamy o starcie sprzedaży biletów, dajemy znać o ostatnich wolnych miejscach
Zapisz się