Jeszcze jako nastolatek był rozchwytywanym w Nowym Jorku basistą studyjnym. Później już nie tylko studyjnym i nie tylko w Nowym Jorku. I nie tylko basistą.
Urodził się na Brooklynie w 1959 roku. Wyraźne rozgraniczanie gatunków muzyki, których jest żywą legendą (jazz, jazz fusion, R&B i funk) dosyć go irytuje. Jako trzynastolatek grał już na klarnecie, fortepianie i gitarze basowej, zaczynał pisać muzykę. W 1981 roku dołączył do zespołu Milesa Davisa, swojego idola lat dziecięcych, z którym koncertował przez dwa kolejne lata. W 1986 roku sam wyprodukował jego album Tutu. Jako basista Miller pojawia się na ponad 400 nagraniach artystów tak różnych jak Elton John, Joe Sample, Mariah Carey, McCoy Tyner, Bill Withers, Billy Idol, Bryan Ferry, Frank Sinatra czy LL Cool J. Jest zdobywcą nagród Grammy jako autor i wykonawca (M Squared za najlepszy album jazzu współczesnego 2001 roku) i jako producent (między innymi wspomniany Tutu Davisa, utwór Power of Love Luthera Vandrossa z 1991 roku, oraz dwie płyty saksofonisty altowego Davida Sanborna – Voyeur z 1981 roku i Inside z 1999). Marcus Miller pisze także muzykę do filmu. Można ją usłyszeć w takich produkcjach jak Boomerang (Eddie Murphy, Halle Berry), Siesta (Ellen Barkin), Ladies’ Man (Tim Meadows) czy Deliver Us From Eva (LL Cool J). Na początku 2011 roku wydana została płyta Marcus Miller – A Night in Monte Carlo, z udziałem Orkiestry Symfonicznej Monte Carlo, której muzyki publiczność w Polsce miała okazję posłuchać przy okazji widowiska Marcus+ podczas festiwalu Solidarity of Arts 2011. Najnowszy (dziewiąty studyjny) album Afrodeezia (Blue Note/Universal, 2015) jest entuzjastycznie odbieranym przez publiczność i krytykę na całym świecie arcydziełem.