Włodzimierz Szomański

Polski muzyk, wokalista, kompozytor, pedagog i aranżer, założyciel i lider grupy wokalnej Spirituals Singers Band. W 1971 roku ukończył studia w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej we Wrocławiu. Pracował jako nauczyciel wychowania muzycznego w X Liceum Ogólnokształcącym we Wrocławiu oraz jako instruktor muzyczny wrocławskich zespołów estradowych. W latach 1974–82 śpiewał w kierowanym przez Edmunda Kajdasza chórze Cantores Minores Wratislaviensis. Od 1978 roku kierował założonym przez siebie zespołem Spirituals Singers Band, który początkowo działał jako grupa wokalno-instrumentalna (później już tylko wokalna), wykonująca utwory a cappella lub z towarzyszeniem orkiestry. Zespół pod kierownictwem Szomańskiego posiadał szeroki repertuar utworów począwszy od takich gatunków jak negro spirituals czy gospel poprzez standardy jazzowe, evergreeny muzyki rozrywkowej oraz kolędy i pieśni religijne. Opracował aranżacyjnie praktycznie wszystkie utwory wykonywane przez ten zespół. Występował z nim na festiwalach w kraju i za granicą m.in.: Jazz Jamboree, Wratislavia Cantans, Złota Tarka i Festiwalu w Sopocie. Był także autorem muzyki do wystawianych na deskach wrocławskich teatrów przedstawień m.in.: „Ptak Cis" (1987) i „Pociąg do Betlejem, czyli 715 zaginął”(1993) Joanny Kulmowej, „Pan Cogito wędrowiec” (1990) Zbigniewa Herberta, „Noc Walpurgii, albo kroki komandora”(1990) Wieniedikta Jerofiejewa, „Poskromienie złośnicy” (1995) Williama Szekspira, „Okno na parlament” (1995) Raya Cooneya.

Do najważniejszych kompozycji Szomańskiego zalicza się napisane w 2000 roku z okazji obchodów tysiąclecia Wrocławia „Honorificabilitudinitatibus” oraz „Missa Gospel’s” (2001), a także oratoria: „Jutrznia gospel's” (2004), „Madonny Jana Pawła II” (2006) i „Litania do Świętych Polskich – Santo Subito” (2008).

W 2013 roku został odznaczony Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”, nadanym przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego „za wybitne zasługi dla promocji kultury polskiej, szczególnie chrześcijańskiej, w kraju i poza granicami”.

Związany nieprzerwanie z Wrocławiem przez całe swoje życie, w ciągu ostatnich kilkunastu lat oddał jednak znaczną część swego serca również ziemi mieroszowskiej, gdzie wraz z ukochaną żoną Elżbietą mieszkał w wymarzonym od dawna domu na przełęczy.

27 kwietnia w kościele pw. św. Michała Archanioła w Mieroszowie, zagrał, jak się później okazało, pożegnalny koncert ze swoim zespołem. Bisom nie było końca.

Zmarł 1 maja 2014 roku, w wyniku obrażeń doznanych podczas wypadku samochodowego, w drodze na kolejny występ...

UWAGA! Ten serwis używa cookies.

W naszym serwisie stosuje się pliki cookies, które są zapisywane na dysku urządzenia końcowego użytkownika w celu ułatwienia nawigacji oraz dostosowania serwisu do preferencji użytkownika. Szczegółowe informacje o plikach cookies znajdziesz w Polityce Prywatności. Czytaj więcej…

Rozumiem
Newsletter Melomana
Zapowiadamy nowe koncerty, przypominamy o starcie sprzedaży biletów, dajemy znać o ostatnich wolnych miejscach
Zapisz się