Dhafer Youssef

Dhafer Youssef jest tunezyjskim wirtuozem gry na oud, wokalistą i kompozytorem. Urodził się 19 listopada 1967 roku w Teboulba. Jest potomkiem skromnej rodziny rybaków z wioski w środkowo-wschodniej Tunezji, zaś wśród jego przodków od pokoleń są muezini. Dla niego doskonalenie umiejętności wokalnych jest zatem częścią rodzinnego dziedzictwa.
W młodym wieku został wprowadzony w rytuały koraniczne przez swojego dziadka. W ten sposób rozpoczął odkrywanie potencjału własnego głosu. Odkrył swoje powołanie. Z dala od ławek szkoły koranicznej i od twardej dyscypliny własnego dziadka, Dhaffer Yussef poddawał swój głos próbom, śpiewając piosenki, których słuchał z radioodbiornika swojej mamy. Z dala od rygorystycznych metod, kuchnia jego matki stała się jego pierwszym eksperymentalnym laboratorium. W wieku 6 lat, w tych ścianach odkrył echo swego głosu i jego rezonanse. Pamięta, że spędzał całe godziny na śpiewaniu w łaźni lokalnej wioski. Sposób, w jaki rezonował jego głos w tym miejscu na kształt jaskini, zafascynował go. Napędzał jego żarliwą, młodzieńczą ciekawość. Oto, jak młody Dhaffer odkrył swoją ulubioną zabawkę.

Poruszony pięknym dziecięcym głosem, tamtejszy muezin zachęcił go do nagrania jego wezwania do modlitwy dla potrzeb meczetu w rodzinnej wiosce. Dhafer Youssef podjął się tego zadania , wykorzystując tani plastikowy mikrofon. Jego głos popłynął ze szczytu minaretu. Brzmienie jego głosu wzmocniło się. To było pierwsze spotkanie z publicznością, pamiętne doświadczenie, którego nigdy nie zapomni, pomimo nagrania ośmiu albumów i setek występów na całym świecie. Kilka lat później, Dhafer Youssef dołączył do lokalnej trupy śpiewu liturgicznego jako wokalista. Jednakże nie pozostał długo w tym zespole, jako że działalność grupy szybko uległa polityzacji. Z dala od miejsc kultu, Dhaffer ćwiczy grę na oud w centrum młodzieżowym w Teboulba. To tam odkrył elektryczną gitarę basową. Ta nowa orientacja doprowadziła go do grania na wiejskich weselach, zanim dołączył do zespołu wokalnego Radia Monastir. Młody Dhaffer został wybrany do orkiestry przez jej założyciela Mesbaha Souliego. Ten ostatni był skrzypkiem członkiem Tunisian National Troupe i profesorem muzyki.
Z chęci eksplorowania nowych horyzontów, Dhaffer Youssef opuścił rodzinną wioskę i wyjechał do stolicy. W Tunisie wstąpił do konserwatorium Nahj Zarkoun. Rozczarowany jakością kształcenia, opuścił Tunezję i udał się do Austrii, by tam ukończyć studia muzyczne. Twórcza egzaltacja wielokulturowością Wiednia otworzyła mu wrota do nowego świata pełnego rozmaitych możliwości. Spotkał wiele osób. Po rozpoczęciu studiów muzycznych, zdał sobie jednak sprawę, że nie interesuje go kształcenie akademickie. Uwiedziony przez jazz I inne gatunki muzyczne, takie jak muzyka hinduska, grał coraz więcej jam sessions w różnych barach I klubach, grając na żywo. Ważnym momentem było spotkanie z Gerhardem Reiterem. To z tym austriackim perkusistą stworzył pierwszy zespół Zeryab. W 1996 roku jego liczne odkrycia i doświadczenia w Wiedniu złożyły się na pierwszy album Musafer (po arabsku to znaczy Podróżnik). Ten album był rezultatem nietypowego spotkania z Antonem Burgerem, Achimem Takgiem, Jatinderem Thakurem i Otto Leichnerem. Swoje projekty prezentuje Porgy & Bess - znanemu klubowi wiedeńskiemu. Po pierwszym udanym koncercie w Porgy & Bess, kierownictwo klubu daje mu carte blanche i artysta rozpoczyna cykl co miesięcznych koncertów. Grając tam Dhaffer dojrzewa, Utwierdzenie przychodzi wraz z wydaniem albumu Malak w 1998 roku, w wytwórni Enja Records.
Obok struktur melodycznych typowych dla europejskiego jazzu, śródziemnomorski groove przybiera szczególną formę. To oznacza rozpoczęcie budowania autentycznej muzycznej osobowości, naznaczonej pochodzeniem artysty, bez zanurzania się w orientalizm. Z towarzyszeniem Nguyena Lê na gitarze, Markusa Stockhausena na trąbce, Achima Tanga na kontrabasie i Patrice’a Herala na perkusji, rozpoczyna międzynarodową karierę. Chwalony przez krytyków, odbywa udane europejskie tournée, po czym powraca do studia, by pracować nad nowym projektem. W 2001 roku nagrał Electric Sufi – jego drugi album dla Enja Records. Do tego projektu zaprosił Wolfganga Muthspiela (gitara), Markusa Stockhausena (trąbka), Deepaka Rama (bansuri), Dietera Ilga (konrabas), Mino Cinelu (perkusja), Rodericke Packe (elektronika) oraz Willa Calhouna (perkusja) i Douga Wimbisha (kontrabas). Porywająca mieszanka dźwięków.
Zainteresowanie artysty eksploracją możliwości własnego głosu doprowadziło do eksperymentów z jazzem, co słuchać na płycie Electric Sufi, gdzie Yussef traktuje swój głos jak instrument. To muzyczne stopienie różnych elementów jeszcze bardziej wzmocniło się podczas drugiego inspirującego tournée.
W 2003 roku Dhafer nagrywa Digital Prophesy. Poszukiwanie nowych brzmień nabiera rumieńców i rezultat jest rozweselający. Symbioza pomiędzy Oudem a brzmieniami elektrycznymi jest bardziej naturalna. Alchemia działa pomiędzy wielkimi artystami z elektro-jazzowej sceny skandynawskiej. To trębacz Nils Petter Molvaer, pianista Bugge Wesseltoft, gitarzysta Eivind Aarset, grający na gitarze basowej Auden Erlien oraz perkusista Rune Arnesen. Ta wspaniała współpraca artystyczna wznosi muzykę Yussefa na wyżyny. Był nominowany dwukrotnie w 2003 i 2006 roku do BBC Awards w kategorii muzyka świata. Po tych nieprawdopodobnych spotkaniach oud z muzyką elektroniczną, Dhafer Youssef rzucił sobie nowe wyzwanie, polegające na wprowadzaniu coraz większej ilości instrumentów strunowych do jego muzycznego uniwersum. To surrealistyczne równanie rozwiązało się wraz z wydaniem Divine Shadows w 2005 roku. Dźwięk przyprawia tu o dreszcz rozkoszy, nie tracąc nic ze swej eteryczności. Duchowość manifestuje się tu bez kompleksów i z dala od stereotypów. Na album wpływ miało pojawienie się Arve Henriksena i Marilyn Mazur wraz z towarzyszącymi w drodze Eivindem Aarsetem, Audunem Erlienem, Runem Arnesenem.

Po zgłębieniu dzieł Djalala Eddine Rûmiego, El-hallaja i innych sufickich filozofów i poetów Dhafer Youssef zaczerpnął inspirację z teksów Abu Nawasa. Nawas był perskim poetą, który tworzył w VII wieku, znanym z pisania ód do wina. Wydana w 2010 roku Abu Nawas Rhapsody była szóstym albumem Dhafera Yussefa. Płyta jest również muzycznym manifestem znoszącym granice pomiędzy pojęciami sacrum i profanum. Z akompaniamentem pianisty Marka Giulany i kontrabasisty Chrisa Jenningsa, Dhafer Yussef powraca w tym albumie do stylu bardziej jazzowego i groove. Potężny głos artysty wprowadzony jest subtelnym wstępem, zanim rozpocznie pełną wigoru fuzję z instrumentami. Nie zapominając o swojej artystycznej tożsamości, którą wypracował poprzez doświadczenia w poszukiwaniu różnych brzmień, Dhafer Yussef nadal przekracza granice gatunków. W 2011 roku zaprasza klarnecistę Hüsnü Senlendirici i grającego na kanun Aytaça Doganana na wspólny koncert w Ludwigsburgu (Niemcy). 
W 2013 roku zainspirowany tym spotkaniem, Dhafer Yussef oferuje publiczności swoją najnowszą kreację, Birds Requiem. Napisany jako muzyka do filmu, ten nowy album jest bardzo osobisty, bowiem powstawał w punkcie zwrotnym w życiu artysty. Na tym krążku, głos Dhafera Yussefa towarzyszy Hüsnü Senlendiriciemu na klarnecie i Aytaçowi Doganowi na kanun. Yussef ponownie podejmuje współpracę z gitarzystą Eivindem Aarsetem, trębaczem Nilsem Petterem Molvaerem, pianistą Kristjanem Rabdalu, kontrabasistą Philem Donkinem oraz perkusistą Chanderem Sardjoe, kreując w ten sposób iście jazzową atmosferę. 

UWAGA! Ten serwis używa cookies.

W naszym serwisie stosuje się pliki cookies, które są zapisywane na dysku urządzenia końcowego użytkownika w celu ułatwienia nawigacji oraz dostosowania serwisu do preferencji użytkownika. Szczegółowe informacje o plikach cookies znajdziesz w Polityce Prywatności. Czytaj więcej…

Rozumiem
Newsletter Melomana
Zapowiadamy nowe koncerty, przypominamy o starcie sprzedaży biletów, dajemy znać o ostatnich wolnych miejscach
Zapisz się