Na początku roku 1872 ukazał się głośny esej Narodziny tragedii z ducha muzyki Friedricha Nietzschego. Niewielka rozmiarami książeczka wywołała potężny skandal. Niemieccy starożytnicy kipieli z oburzenia. W tekście nie było ani jednego przypisu czy odwołania do źródeł. Nietzsche ciężko znosił brutalne ataki starszych kolegów. Porzucił na zawsze filologię. Zaczął pisać książki filozoficzne, procesując stres pourazowy. Nowe badania potwierdzają dziś wiele genialnych intuicji Nietzschego. Teatr antyczny bardziej przypominał współczesne opery niż spektakle dramatyczne. Muzyka dominowała. Dziś technologia cyfrowa pomaga nam ożywiać starożytne przedstawienia teatralne sprawniej niż było to możliwe w czasach Nietzschego. Fundamentalną rolę w muzyczności antycznych performansów odgrywała maska. Od kilku lat wraz ze studentami Akademii Sztuk Teatralnych i Uniwersytetu Wrocławskiego prowadzę intensywne badania nad maską jako instrumentem muzycznym. Grecka maska przypominała hełm wojownika. Zakrywała całą głowę. Radykalnie zmieniała postrzeganie rzeczywistości. Ale też wzbogacała ciała artystów o fascynujące możliwości akustyczne i choreograficzne. Maska to zaskakująco skuteczne narzędzie przemiany – zmieniała aktora w roztańczony instrument muzyczny. A także łatwo wprowadzała artystę w trans. Co więc działo się na antycznej orchestrze? Co było słychać i co było widać? Jaką funkcję pełnił tekst podporządkowanym ścisłym zaleceniom metrycznym i tonicznym? Jaka była rola muzyki granej na aulosie? Kto śpiewał? Czy tylko chór? Kto tańczył? Czy tylko chór?

Profesor Mirosław Kocur rozwija performatykę historyczną, studia nad źródłami teatru i sztukami rytualnymi. W rozległych badaniach łączy wiedzę o teatrze z antropologią, archeologią, neuronauką i performatyką. Studiuje performatywną sprawczość zachowań artystycznych i rytualnych. Bada społeczną skuteczność obrzędów i performansów kulturowych w świecie (Bali, Tanzania, Tybet, Madagaskar, Stany Zjednoczone, Papua-Nowa Gwinea). Używa też nowatorskich metod badawczych performance-as-research i practice-as-research do rozwijania nowego rozumienia „praktyki” i eksplorowania wymiaru poznawczego wydarzeń artystycznych. Profesor Kocur z powodzeniem integruje pracę naukową z artystyczną. Opublikował m.in. On the Origins of Theatre i Staropolska: Theatres of Identity. Redaguje naukową serię „Interdisciplinary Studies in Performance” w wydawnictwie Peter Lang.