Podejmując podczas wykładu temat związku muzyki i audiosfery (środowiska dźwiękowego), odwołamy się do doświadczeń nauki o pejzażu dźwiękowym, zainicjowanej przez kanadyjskiego kompozytora i ekologa dźwiękowego R. Murraya Schafera (1933–2021). Fascynowała go różnorodność i piękno brzmieniowego otoczenia, tworzonego zarówno przez odgłosy natury, jak i bogate w znaczenia tradycyjne dźwięki ludzkich społeczności. Mówiąc o dźwiękach jako szczególnego rodzaju dziedzictwie kulturowym, twierdził, że „niepowtarzalny obiekt dźwiękowy ma prawo tworzyć historię na równi z symfoniami Beethovena”. Taka perspektywa buduje naturalny pomost pomiędzy audiosferą a twórczością muzyczną.

Muzyka od stuleci inspirowała się dźwiękami otoczenia, a w XX wieku, za sprawą wystąpień m.in. Luigiego Russolo, Pierre’a Schaeffera czy Johna Cage’a, ów proces przenikania audiosfery do muzyki artystycznej znacząco się nasilił. Wiek XXI z kolei wprowadził w obieg kultury muzycznej dorobek twórców dźwiękowych nagrań terenowych, promując field recording jako nowy obszar sztuki. Wydaje się więc, że zaskakująca swego czasu definicja muzyki Johna Cage’a staje się dziś coraz lepiej przyswojona. Brzmi ona: „Muzyka to dźwięki, dźwięki wokół nas; niezależnie, czy znajdujemy się w sali koncertowej czy też poza nią (...)”.
Kto wie, czy w nieodległej przyszłości podręczniki historii muzyki nie zostaną zastąpione podręcznikami historii dźwiękowej, w której oczywiście nie zabraknie miejsca także dla symfonii Beethovena.

Dr Robert Losiak – pracuje w Instytucie Muzykologii Uniwersytetu Wrocławskiego. Zajmuje się problematyką nauki o pejzażu dźwiękowym, prowadząc badania oraz zajęcia dydaktyczne z tego zakresu na studiach muzykologii oraz kulturoznawstwa. W 2009 na Uniwersytecie Wrocławskim zorganizował Pracownię Badań Pejzażu Dźwiękowego. Autor projektu badań audiosfery Wrocławia, realizowanych w latach 2011–2014. Współredaktor książek, autor kilkudziesięciu artykułów naukowych oraz popularnonaukowych poświęconych tej problematyce.