Już od czasów starożytnych muzyka cerkiewna rozwijała się odmiennie niż muzyka łacińskiego Zachodu: wykształciła swoje specyficzne środki wykonawcze, typy śpiewu oraz notacje. Wiek XVII to dla muzyki Kościoła prawosławnego czas przełomowy. To wówczas zaczął dominować styl partesny – rodzaj wielogłosowego śpiewu, który w dużej mierze nawiązywał do zdobyczy muzyki zachodnioeuropejskiej: wielogłosu i techniki polichóralnej. W nim właśnie utrzymane są dwie kompozycje, które pod dyrekcją Andrzeja Kosendiaka wykona wraz z solistami Wrocław Baroque Ensemble. 

Mykoła Dylecki, pierwszy kompozytor ukraiński darzony międzynarodową estymą, pozostawił po sobie trwały ślad w historii muzyki. Życiorys tego artysty częściowo owiany jest tajemnicą. Wiadomo, że urodził się w Kijowie, ale mieszkał też w Wilnie, gdzie studiował sztuki wyzwolone w tamtejszej jezuickiej Akademii, i – prawdopodobnie – Warszawie. Wykształcony w Polsce i zaznajomiony z muzyką zachodnioeuropejską, w tym twórczością naszych rodzimych kompozytorów – Marcina Mielczewskiego i Jacka Różyckiego – Dylecki odegrał istotną rolę w procesie przemian muzyki cerkiewnej. Jako teoretyk napisał także przełomowy traktat Gramatyka muzyczna, w którym przedstawił założenia partiesnego pienija. Jego dzieła, w tym opracowania liturgii prawosławnej oraz koncerty chóralne, stanowią niezwykłe połączenie inspiracji twórczością Zachodu z unikalnym kolorytem muzyki cerkiewnej.

Kompozycje Dyleckiego, które zostaną zaprezentowane podczas koncertu, to muzyczne wersje tekstów liturgicznych. Najobszerniejsza z zachowanych części cyklu mszalnego Liturgia Rekwialna przypuszczalnie powstała w Wilnie około 1674 roku i została zadedykowana metropolicie Gabrielowi Kolendzie. Kanon Zmartwychwstania natomiast, datowany na 1682 rok, stanowi monumentalne, muzyczne opracowanie tekstu nabożeństwa z Jutrzni Paschalnej, którego autorstwo przypisuje się św. Janowi Damasceńskiemu. Jest to także jeden z najwybitniejszych i najczęściej wykonywanych utworów Dyleckiego.