Jeana-Baptiste’a Lully’ego – twórcę francuskiej opery – z królem Francji Ludwikiem XIV łączyło znacznie więcej niż tylko relacja poddanego i pana. Choć w dwóch kompletnie różnych dziedzinach społecznego życia tego kraju, obaj skupiali w swoich rękach władzę, jak pisał w tamtych czasach teoretyk absolutyzmu Cardin Le Bret, „niepodzielną jak punkt w geometrii”. Monarcha rzecz jasna sprawował w państwie przywództwo polityczne; pochodzący z włoskiej Florencji kompozytor i tancerz natomiast był nad Loarą w drugiej połowie XVII wieku władcą absolutnym w domenie kultury muzycznej.
Pozycję na królewskim dworze Lully zawdzięczał zarówno talentowi, jak i swojej ambicji, niezrównanej przebiegłości i oczywiście szczęściu. Karierę we Francji rozpoczął w wieku czternastu lat w służbie Anny Marii Ludwiki de Montpensier jako pokojowiec i nauczyciel języka włoskiego. Kiedy jako zwolenniczka pokonanej antyabsolutystycznej frondy arystokratka musiała opuścić Paryż w 1652 roku, Włoch uzyskał od niej pozwolenie na powrót do stolicy i już w lutym następnego roku po raz pierwszy tańczył u boku młodego monarchy Ludwika XIV, w marcu uzyskując królewski tytuł compositeur de la musique instrumentale. Dwie dekady później na dworze pojawiła się konkurencja dla niego ze strony Académie d’Opera założonej przez Pierre’a Perrina – Lully skorzystał wówczas z sytuacji, gdy jego rywal został uwięziony za długi, i wykupił od niego przywilej, doprowadzając do zamknięcia stworzonej przez Perrina instytucji. Kiedy już sam natomiast otrzymał od króla patent na stworzenie własnej Académie Royale de Musique, razem z zezwoleniem Lully uzyskał gwarancję, że bez jego zgody w teatrach francuskich nie może być wykonywana żadna muzyka. Choć pozycja Włocha i bogactwa, które zgromadził, budziły zawiść, on – jak kot – zawsze spadał na cztery łapy.
Podczas koncertu Royal Baroque Ensemble, który wystąpi z towarzyszeniem tancerzy Baletu Dworskiego Cracovia Danza, ballets de cour reprezentować będą fragmenty utworów Le Triomphe de l’Amour oraz napisanego przez kompozytora na cześć królowej Marii Teresy Ballet des Arts. Tematami kolejnych entrées w tym drugim są różne dziedziny sztuk, do których, na modłę antyczną, zaliczano rzemiosła. Usłyszymy też wyjątki z aż trzech tragédies lyriques. Libretto Philippe’a Quinaulta do Alceste, ou Le Triomphe d’Alcide, skomponowanej niedługo po stworzeniu Académie Royale de Musique, oparte jest na dramacie Alkestis Eurypidesa. Historia Achille et Polyxène autorstwa Jeana Galberta de Campistron (ucznia samego Racine’a) wykorzystuje wątki mitu o wojnie trojańskiej. Phaëtona główny librecista Lully’ego – Philippe Quinault – oparł natomiast na wątkach Metamorfoz Owidiusza. Najwybitniejszym spośród dramaturgów, z którym przyszło współpracować Lully’emu, był sam Molier – na Forum Musicum usłyszymy interludia do napisanego przez niego komediobaletu Le Bourgeois gentilhomme.
