Utworzona w 1904 roku London Symphony Orchestra zaliczana jest do najlepszych zespołów symfonicznych na świecie. Jej szefami byli artyści tej miary, co Edward Elgar, Arthur Nikisch, Thomas Beecham, Pierre Monteux, André Previn, Claudio Abbado, Michael Tilson Thomas czy Simon Rattle. Od 2024 roku prowadzi ją Sir Antonio Pappano – urodzony w 1959 roku brytyjski dyrygent i pianista o włoskich korzeniach. Podczas koncertu we Wrocławiu w roli solisty wystąpi koreański pianista Seong-Jin Cho, triumfator Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina w 2015 roku. W programie znajdą się utwory Fryderyka Chopina i Ludwiga van Beethovena.
Napisany na przełomie 1829 i 1830 roku II Koncert f-moll Fryderyka Chopina reprezentuje wczesny etap twórczości kompozytora, w którym to pisał on jeszcze w wirtuozowskim, śpiewnym i efektownym stylu brillant. Choć dzieło powstało pod wpływem uczucia do śpiewaczki Konstancji Gładkowskiej, to ostatecznie zadedykowane zostało Delfinie Potockiej. Jego prawykonanie miało miejsce w 1830 roku w Teatrze Wielkim w Warszawie. Przy fortepianie zasiadł sam twórca, a Koncert okazał się wielkim sukcesem. Niewątpliwie przyczyniło się do niego to, że dla Chopina efektowność jego muzyki nie była ostatecznym celem. Pisząc, chciał wyrazić siebie, co przyznał w liście do Tytusa Wojciechowskiego: „Fortepianowi gadam to, co bym Tobie nieraz powiedział”. Stwierdzenie to odnosi się zwłaszcza do onirycznej, rozmarzonej części wolnej mającej charakter śpiewnego nokturnu. W finale zaś pojawia się stylizacji polskiego tańca ludowego – kujawiaka.
W drugiej części wieczoru zabrzmi ukończona w 1808 roku V Symfonia c-moll Ludwiga van Beethovena. Dzięki sile dramatycznego wyrazu, oszczędności zastosowanych środków oraz chwytliwej (choć raczej nieprawdziwej) historii głównego motywu przedstawianego przez biografów jako „motyw losu” dzieło to niemal od razu weszło do kanonu muzyki symfonicznej. Piąta pozostaje jednym z najpopularniejszych utworów orkiestrowych w repertuarze, nic więc dziwnego, że bywa bardzo często nagrywana. Jedną z jej pierwszych rejestracji fonograficznych zawdzięczamy Arthurowi Nikischowi – dyrygentowi London Symphony Orchestra, który utrwalił ten utwór już w 1913 roku w Berlinie. Londyńska orkiestra ma na koncie znakomite interpretacje tej symfonii pod batutą Josefa Kripsa, Pierre’a Monteux, Eugena Jochuma, Antala Doratiego, Andrégo Previna i Bernarda Haitinka.