Wieczór ten będzie spotkaniem z harfą historyczną i jej wirtuozem Maximilianem Ehrhardtem, który zdobył dużą popularność także z powodu niebanalnych programów koncertów oraz aktywności badawczej. Jego występ w ramach festiwalu Wratislavia Cantans będzie składał się z pięciu części oraz prologu i epilogu. W repertuarze znalazła się renesansowa i barokowa twórczość dziewięciu kompozytorów oraz kilka utworów anonimowych. 

Jako pierwsze zabrzmi dzieło ze zbioru The English Dancing Master. Ukazał się on drukiem po raz pierwszy w 1651 roku nakładem Johna Playforda – księgarza, wydawcy i kompozytora. Zbiór ten zawierał melodie i instrukcje dotyczące sposobu wykonywania angielskich tańców ludowych. Obejmował ponad setkę utworów i doczekał się wielu wydań, stopniowo rozrastając się do trzech tomów. 

Chociaż Jean-Baptiste Lully całe dorosłe życie spędził jako nadworny kompozytor Ludwika XIV, na świat przyszedł we Włoszech, we Florencji. Na kartach historii zapisał się nie tylko dzięki ogromnemu talentowi, szczególnie w dziedzinie opery, ale także ze względu na… despotyczne usposobienie. W pewnym momencie stał się wręcz władcą absolutnym francuskiego życia muzycznego, cieszył się rozległymi wpływami i wielkim majątkiem. Często wspomina się także drastyczne okoliczności jego śmierci: podczas dyrygowania swoim Te Deum Lully uderzył się w stopę ostro zakończoną laską, która służyła mu do odmierzania taktu. Odmówił amputacji i z powodu zakażenia rany artysta zmarł.

Angielski kompozytor i wirtuoz lutni John Dowland także cieszył się wielką sławą. Wiele jego utworów jest mrocznych i przepełnionych melancholią. Podczas koncertu Ehrhardt wykona dwa dzieła tego twórcy – The Frog Galliard oraz Mrs Brigide Fleetwood’s Pavan alias Solus Sine Sola. Pochodzący również z Wysp Brytyjskich Peter Philips był z kolei wirtuozem organów, a także księdzem katolickim. Cieszył się sławą znakomitego wykonawcy, który często transkrybował utwory innych autorów na swój instrument. Holender Adrianus Valerius oprócz kompozycji parał się także poezją, a ponadto prawem i historią. Jego opus magnum to zbiór Neder-Landtsche Gedenck-Clanck zawierający ponad siedemdziesiąt pieśni o tematyce odnoszącej się do wojny hiszpańsko-niderlandzkiej. Jego rodaka Jana Pieterszoona Sweelincka – organistę, pedagoga i kompozytora – określano czasem mianem „Orfeusza z Amsterdamu”. Szczególnym uznaniem cieszył się on jako autor dzieł przeznaczonych na instrumenty klawiszowe oraz chór. Przez większą część życia pracował jako organista w kościele Oude Kerk, a jednym z jego poprzedników na tym stanowisku był Cornelis Boscoop – zagadkowa postać, o której nadal niewiele wiadomo; jedynym jego zachowanym dziełem jest opracowanie pięćdziesięciu psalmów, wydane w 1562 roku. Cornelis Thymanszoon Padbrué był twórcą związanym z Haarlemem, pochodził z rodziny muzyków i służył w kapeli miejskiej, z której został usunięty na skutek konfliktu. O jego późniejszym życiu wiadomo tylko tyle, że utrzymywał się jako wolny strzelec. Popularnością cieszył się jego zbiór madrygałów Kusjes (Pocałunki), w którym artysta wykorzystał holenderskie przekłady łacińskich erotyków. Kolejnym tajemniczym kompozytorem, którego dzieła znalazły się w programie recitalu, jest Jan Barent Gresse – Maximilian Ehrhardt wybrał jego opracowania trzech tańców: Allemande, Courante i Sarabande.