Pośmiertne papiery skrywają często niejedną tajemnicę. Tak było w przypadku dokumentów pozostawionych przez Beethovena, w których odnaleziono listy adresowane do tajemniczej „Ukochanej na wieczność”. Iście detektywistycznym dociekaniom biografów nad tożsamością adresatki nie było końca. Uznano między innymi, iż ową damą mogła być węgierska hrabina Marie Erdödy, która nie tylko świetnie grała na fortepianie, ale też zasłynęła dzięki kilku skandalom. Kompozytor w latach 1808–1809 rezydował w mieszkaniu będącym jej własnością i często odwiedzał hrabinę w jej posiadłości nad Jedlesee. To właśnie owej przepięknej arystokratce dedykował swoje „Geister Trio”, które w czwartkowy wieczór wykona dla Państwa znakomity zespół w składzie: Marcin Sikorski, Radosław Pujanek, Rafał Kwiatkowski.
Trio Es-dur jest intrygujące również ze względu na swój przydomek „Duch”, który przylgnął do tego utworu, gdyż przypuszcza się, iż Beethoven w części Largo wykorzystał swoje szkice do planowanej opery Makbet. Wypada wątpić w to, że za sprawą muzyki wiedźmy i duch Banka rodem z Szekspirowskiej tragedii mogliby przechadzać się po nastrojowym wnętrzu gotyckiej sali wrocławskiego ratusza. Czyż nie są to jednak wymarzone okoliczności dla ich ukazania się? Oprawa muzyczna z pewnością też byłaby odpowiednia.
Również Joseph Haydn, autor pogodnego tria, które stanowić będzie atrakcyjny początek czwartkowego koncertu, był związany z węgierską arystokracją, pełniąc przez niemal trzydzieści lat funkcję nadwornego kompozytora na dworze Esterházych. Jego wczesne Trio Es-dur, powstałe prawdopodobnie w latach pracy w „węgierskim Wersalu” (jak nazywano wystawny pałac księcia Mikołaja Esterházyego), odznacza się bez wątpienia dominacją „króla instrumentów”, czyli fortepianu.
Z kolei wieńczące program przepiękne, romantyczne trio fortepianowe Johannesa Brahmsa z 1854 roku wymaga niemałej wirtuozerii od wszystkich członków zespołu. Ciągłym zmianom nastroju towarzyszą tu misterne przejścia między pogodnym dur a melancholijnym, czy wręcz burzliwym moll. Trio to wykonano w Nowym Jorku już w 1855 roku i dlatego, jak sugerują niektórzy znawcy, w części czwartej usłyszeć można nawiązanie do hymnu Stanów Zjednoczonych, do pieśni Gwiaździsty sztandar.