Saagara (co w sanskrycie oznacza ocean) to grupa, w której w połowie drogi spotykają się niestrudzony muzyczny poszukiwacz Wacław Zimpel i trzech instrumentalistów z Bangalore – mistrz gathamu Giridhar Udupa, grający na kanjirze Bhargava Halambi oraz K Raja na tavilu. Podstawą ich wspólnego brzmienia jest tradycyjna muzyka karnatycka, za którą stoją cztery tysiące lat historii, jednak uzupełniona o współczesne rozwiązania. W ten sposób Saagara zarówno kontynuuje dawne tradycje muzyczne, jak i wpisuje się w nowsze: projekt polskiego klarnecisty można zestawiać przecież z innymi przykładami spotkania jazzu z muzyką Indii (wspomnieć trzeba o Billu Laswellu czy Janie Garbarku).

W drugiej części wieczoru sceną zawładnie Anthony Braxton: multiinstrumentalista, twórca oper, filozof, szachista, bezkompromisowy i wybitny outsider. Mistrz saksofonu, klarnetu i fortepianu. W jego świecie wpływy klasycznego jazzu spotykają się z dwudziestowieczną awangardą muzyki współczesnej, Coltrane podaje sobie rękę ze Stockhausenem. Ten mistyk i intelektualista jednocześnie zaskakuje mnogością wcieleń, stylów i form. Doskonale czuje się w najróżniejszych składach, od występów solowych po duże orkiestry. We Wrocławiu usłyszymy światowe premierowe wykonanie zupełnie nowej kompozycji, co do której możemy być pewni, że – jak zwykle u Braxtona – będzie nieprzewidywalna i zaskakująca.