Tego artysty nie mogło zabraknąć na jubileuszu festiwalu budowanego od początku wokół muzyki wokalnej. Marcel Pérès to człowiek, który na trwałe zmienił nasze postrzeganie twórczości średniowiecznej i renesansowej, ale przede wszystkim nasze myślenie o śpiewie.
Pérès wychodzi z założenia, że możemy zrekonstruować dawny sposób śpiewania, podpatrując kultury, które przez stulecia zmieniły się w niewielkim stopniu. Niestrudzone poszukiwanie nieprzerwanej tradycji śpiewu zaprowadziło go na Korsykę, do Syrii, mozarabskiej Andaluzji, Grecji. Interpretacja muzyki dawnych wieków musi – zdaniem członków Ensemble Organum – uwzględniać mentalność i pamięć historyczną danej społeczności. Na Korsyce Pérès odnalazł miejscową odmianę chorału zapisaną w manuskryptach franciszkańskich z XVII i XVIII wieku – śpiew, który zachował się w niemal niezmienionej formie od średniowiecza. Wyspa sprzyja izolacji kultury.
Jesteśmy przyzwyczajeni do wygładzonego chorału gregoriańskiego angielskich chórów, które śpiewają, jakby nie chciały uszkodzić muzealnego eksponatu. Ensemble Organum melizmatami „wwierca” treść pieśni w umysł (i serce) słuchającego, śpiewacy przerysowują akcenty, podkreślają współbrzmienia grup spółgłosek, stosując ostre kontrasty, nie pozwalają słuchać obojętnie. Myli się ten, kto upatrywałby w tych działaniach czczej zabawy. „Sztuka ornamentacji, należycie opanowana – mówi Pérès – otwiera ducha na wielorakie rezonanse tekstu, (…) bo każde słowo jest cyzelowane, szlifowane niczym  szlachetny kamień, w którym każda faseta oddaje blask padających na nią promieni światła.”
O ile wiele spośród koncertów jubileuszowej edycji ma charakter świętowania, o tyle u Ensemble Organum będziemy mieć do czynienia z celebracją każdego pojedynczego dźwięku. „W ornamencie przejawia się wiedza, a zatem kompetencja śpiewaka (…) Ornament czyni rzemieślniczą interpretację aktem kreatora” (Pérès). Oczywiście można kwestionować wyniki, a nawet przesłanki badań muzykologicznych Pérèsa. Spór jest wpisany w ruch wykonawstwa muzyki dawnej, czyli po prostu we wszelką szczerą sztukę, co dobrze pokazuje pięćdziesiąt lat historii Wratislavii. Jednak nie można zaprzeczyć, że kreacja Ensemble Organum to zdecydowana wypowiedź artystyczna. Konkretna i z mocą.