Tego wieczoru estradą Sali Czerwonej Narodowego Forum Muzyki zawładnie olśniewający duet skrzypcowo-fortepianowy. Marcin Markowicz oraz Grzegorz Skrobiński wykonają m.in. utwory dwudziestowiecznych kompozytorów znanych ze stworzenia nieprzeciętnych ścieżek dźwiękowych do takich filmów, jak Ojciec chrzestny czy Przygody Robin Hooda. Różnorodny program koncertu przypadnie z pewnością do gustu wielu melomanom, i to nie tylko wielbicielom muzyki filmowej.

Program koncertu zawiera dzieła takich kompozytorów, jak Erich Wolfgang Korngold, Nino Rota, Alfred Schnittke i Philip Glass – każdy z tych twórców to wybitny artysta, posiadający swój odrębny styl. Można jednak znaleźć dla tych autorów wspólny mianownik – wszyscy zajmowali się komponowaniem muzyki filmowej. Zwłaszcza spod pióra Korngolda i Roty wyszły niezapomniane tematy muzyczne do znanych produkcji kinowych. Marcin Markowicz i Grzegorz Skrobiński wykonają utwory mniej znane, niezwiązane z kinematografią, jednak wyjątkowo przyjemne dla ucha i niezwykle charakterystyczne dla każdego ze wspomnianych twórców.
Koncert promuje wydaną przez artystów w 2017 roku płytę Different Things (Narodowe Forum Muzyki, CD Accord).
------------

Korngold, Rota, Sznitke, Glass – cztery różne osobowości twórcze. Każdy z tych kompozytorów działał w diametralnie innych warunkach; okoliczności ich życia, a przez to też podejmowane artystyczne wybory, porównywalne nie są. Korngolda i Nino Rotę łączyć może wczesny debiut kompozytorski – obaj byli cudownymi dziećmi. Szukanie analogii w życiorysach Alfreda Sznitkego i Philipa Glassa spaliłoby na panewce. Jest jednak inny wspólny mianownik dla ich dorobku – wszyscy z wielkim powodzeniem komponowali muzykę filmową. Korngold kodyfikował jej nowoczesne, do dziś obowiązujące kanony. Bez Nino Roty trudno wyobrazić sobie arcydzieła Federica Felliniego. Alfred Sznitke odnalazł w przestrzeni X Muzy krainę względnej swobody twórczej, Philip Glass – platformę dla sztuki ambitnie niesztampowej, stojącej w opozycji do głównego muzycznego nurtu ostatnich dekad XX i pierwszych XXI wieku. Wystarczający to powód, by zestawić ich niefilmowe kompozycje na skrzypce i fortepian? Jeśli nie, to można wskazać inny – każdy z tych czterech utworów we właściwy sobie sposób prowadzi dialog z przeszłością. [Marcin Majchrowski, fragment omówienia z bookletu płyty]