Bohaterami kolejnego wieczoru w Narodowym Forum Muzyki będą artyści zrzeszeni w zespole Silius Trio, którzy zaproszą melomanów na niezwykłe spotkanie muzyką kameralną XIX i XX stulecia.
Współpracujące z Narodowym Forum Muzyki Silius Trio tworzone jest przez artystów znanych z różnorodnej działalności koncertowej. Członkowie zespołu mogą pochwalić się ogromnym doświadczeniem nie tylko w zakresie praktyki zespołowej (orkiestrowej i kameralnej), lecz także solowej, a o ich ogromnych możliwościach świadczą zarówno osiągnięcia konkursowe, jak i stała praktyka estradowa. Niezwykła miłość do muzyki, będąca motorem wszystkich działań członków Silius Trio, motywuje ich również do ciągłych poszukiwań repertuarowych. Tym razem artyści zaprezentują słuchaczom wyjątkową twórczość kameralną zza południowej granicy Polski.
Wspominając o muzyce czeskiej, nie sposób pominąć Antonína Dvořáka. Słynny twórca Symfonii z Nowego Świata z wielkim zaangażowaniem pisał muzykę na różnorodne zespoły kameralne – od tria (fortepianowego lub smyczkowego), przez kwintet smyczkowy, aż po oktet. Wśród tych kompozycji pojawia się Trio fortepianowe f-moll op. 65 – dzieło pełne intensywnych emocji, charakteryzujące się rozmachem typowym dla muzyki orkiestrowej. Niezwykła łatwość tworzenia muzyki kameralnej była również cechą Bohuslava Martinů, zwanego „czwartym klasykiem muzyki czeskiej” (po Smetanie, Dvořáku i Janáčku). Martinů nigdy nie ukrywał swojego zamiłowania do twórczości zespołowej, co wielokrotnie podkreślał w korespondencji. Pośród bogatej i różnorodnej twórczości kameralnej autorstwa tego kompozytora odnajdujemy pochodzący z 1939 roku cykl Bergerettes, zawierający pięć urokliwych miniatur nawiązujących do klasycznej muzyki francuskiej.
Obok utworów czeskich kompozytorów w programie koncertu znalazło się Trio fortepianowe Andrzeja Panufnika, otwierające katalog dzieł kompozytora. Zostało napisane w 1934 roku i wykonane po raz pierwszy w 1936 przez Stanisława Jarzębskiego (skrzypce), Józefa Bakmana (wiolonczela) i Mieczyslawa Wajnberga. Podczas II wojny światowej spłonęło, podobnie jak wszystkie inne partytury kompozytora napisane do 1944 roku, jednakże w 1945 roku Panufnik zrekonstruował je z pamięci.
