Podczas pierwszego w tym sezonie artystycznym koncertu NFM Orkiestry Leopoldinum spotkamy się z muzyką trzech kompozytorów. Epokę klasycyzmu reprezentować będzie jedno z najbardziej znanych dzieł Wolfganga Amadeusa Mozarta, romantyzm kompozycja czeskiego twórcy Antonína Dvořáka, natomiast muzykę XX wieku jedna z najbardziej przystępnych dla melomanów pozycji w dorobku kompozytorskim Krzysztofa Pendereckiego.
Wieczór rozpocznie Serenada G-dur KV 525 „Eine kleine Nachtmusik”, jeden z najpopularniejszych przykładów muzyki określanej potocznie mianem „klasycznej”. Nie wiemy, z jakiej okazji ani dla kogo Mozart napisał ten utwór. Wiadomo jedynie, że kompozycja powstała w tym samym czasie co opera Don Giovanni. Została wydana dopiero w 1827 roku, wiele lat po śmierci twórcy. Serenada od razu zdobyła olbrzymią popularność, która utrzymuje się po dziś dzień. Następnie wysłuchamy przeznaczonej na smyczki pięcioczęściowej Sinfonietty. Penderecki nawiązał w niej do idei barokowego concerto grosso, w którym kilku solistów dialoguje z resztą zespołu. To lekka, dowcipna i krótka kompozycja zadedykowana orkiestrze Sinfonia Varsovia. Kolejne części mocno kontrastują ze sobą pod względem temp, co zaskakuje słuchającego, a jednocześnie pomaga mu skupić uwagę na dziele.
Wieczór zwieńczy pięcioczęściowa Serenada na smyczki E-dur Dvořáka, która jest jednym z jego najpopularniejszych utworów. Artysta napisał ją w niecałe dwa tygodnie, niemal od niechcenia. Był to szczęśliwy okres w jego życiu: zaczął być doceniany jako kompozytor, a hojne stypendium, które otrzymał w Wiedniu, odpędziło od niego widmo problemów finansowych. Także sprawy osobiste układały się znakomicie: Dvořák był świeżo po ślubie, na świat przyszedł jego pierwszy syn. Wszystkie te wydarzenia znalazły swoje odzwierciedlenie w Serenadzie. Cechuje ją lekki, beztroski charakter, a także niezwykły wdzięk i uroda melodii. To muzyka o wielkim ładunku energetycznym. Jedynym momentem wytchnienia jest część czwarta, liryczne Larghetto.