Pieśni wielogłosowe stanowią istotną, choć mniej znaną część twórczości Franza Schuberta. Znajdujemy tu szeroką gamę form – od prostych kompozycji homofonicznych do kunsztownych opracowań z towarzyszeniem fortepianu. Podobną różnorodność wykazuje tematyka tych utworów, często pisanych pod wpływem lektur kompozytora.
Teksty utworów mówią o śmierci, zmartwychwstaniu (An die Sonne), umiłowaniu Boga (Gebet), pięknie życia (Lebenslust) i natury. Niektóre z nich powstały na zamówienie, inne zaś spontanicznie, jako rozrywka dla towarzystwa, do wykonania w kręgu przyjaciół przy różnych okazjach. Znajdziemy tu kompozycje okolicznościowe: urodzinowe, podziękowania za powrót do zdrowia (Der Tanz, Schicksalslenker, blicke nieder), pieśni-niespodzianki, miniaturowe opery komiczne (Die Advocaten, Der Hochzeitsbraten) i inne. W wypadku tych dzieł obsada wykonawcza jest często trudna do ustalenia, z pewnością więc najistotniejszą wskazówką dla wykonawców jest ich przeznaczenie. W niektórych wypadkach kompozytor wyraźnie wymagał chóru, zaznaczając to w partyturze. Dotyczy to w szczególności utworów religijnych tworzonych dla działających na gruncie kościelnym grup. Ponieważ w wypadku większości pieśni nie można określić obsady ze względu na to, że nie znamy okoliczności ich wykonania, zastosowanie pojedynczych głosów wydaje się być jedynym możliwym rozwiązaniem. Tutaj pojawia się kolejna istotna kwestia: jaka była estetyka głosu wokalnego odpowiedniego dla oddania wszelkich niuansów owych kompozycji. Są one bowiem nie tylko subtelne w warstwie harmonicznej, zawierają także elementy malarstwa muzycznego, używane są też w sposób wykorzystujący zróżnicowanie barwowe rejestrów. Zdecydowanie nieodpowiedni jest tutaj nowoczesny głos operowy, charakteryzujący się dużą siłą brzmienia i całkowitym wyrównaniem barwowym. Niewątpliwie okres życia kompozytora był dopiero początkiem prawdziwej rewolucji w estetyce głosu wokalnego. Zatem kierując się przesłankami historycznymi i przeznaczeniem utworów, w programie pieśni wielogłosowych Franciszka Schuberta artyści zdecydowali się na brzmienie zgodne z historycznym wykonawstwem muzyki.