Tamikrest powraca z żywym rock and rollem, któremu nie sposób się oprzeć. Tamotaït to ich najmocniejszy album od czasu cieszącej się wielkim uznaniem Chatmy z 2013 roku. Album jest głośniejszy, ale także wzmacnia medytacyjną atmosferę – jest rozważaniem na temat stanu Sahary i świata poza nią. Na albumie występuje uznana marokańska pieśniarka Hindi Zahra, a w programie znalazł się też utwór z udziałem tradycyjnych japońskich muzyków. 

Czasami muzyka to coś więcej niż grane nuty lub śpiewane słowa. Czasami jest to duch, który się zapala i płonie niebezpiecznym, oślepiającym płomieniem. Na Tamotaït, piątym studyjnym albumie zespołu, muzyka świeci jasno i długo. Przy niestabilnej i rozpaczliwej sytuacji politycznej na ziemiach Sahary, z których pochodzą członkowie Tamikrest, jest to więcej niż album muzyczny. To znak oporu. Ale jest to również marzenie o przyszłości. „Definicja albumu znajduje się w jego tytule”, wyjaśnia Ousmane Ag Mossa – wokalista, gitarzysta i autor tekstów. „«Tamotaït» oznacza nadzieję na pozytywną zmianę” – koniec walk, które od kilku lat nękają północne Mali i cały region; szansę na życie we własnej ojczyźnie – Azawadzie. To muzyka utworzona z myśli, marzeń, inspiracji, a nade wszystko zbiorowy eksperyment.

Wspólnym wątkiem łączącym artystów jest pasja. Słychać to już od pierwszej nuty otwierającego album Awnafin, gdzie przekora napędza wokale, aż po unoszące się zwiewne melodie zamykające Tabsit. To assouf, muzyka zrodzona na wygnaniu. Z powodu toksycznego konfliktu regionalnego przez większą część ostatniej dekady członkowie założyciele Tamikrest nie mieszkali w Kidal w Mali – pustynnym skrzyżowaniu dróg, w którym zespół powstał w 2007 roku. Mieszkają w Tamanrasset w Algierii, Paryżu, a czasami na opustoszałym pograniczu algiersko-malijskim. Jednak wygnanie może również oznaczać nadzieję na powrót, a w Amzagh i As Sastnan Hidjan – dwóch utworach, które grupa uważa za kluczowe dla zrozumienia tematów Tamotaït – artyści śpiewają o możliwościach stojących przed ludem Kel Tamasheq.