Grażyna Pstrokońska-Nawratil ukończyła kompozycję pod kierunkiem Tadeusza Natansona w PWSM we Wrocławiu. W 1978 r. studiowała także we Francji, uczestnicząc w wykładach Oliviera Messiaena, Pierre’a Bouleza i Iannisa Xenakisa. Od 1977 r. prowadzi klasę kompozycji w AM we Wrocławiu, od 1993 r. jako profesor. Kształciła także młodych twórców w AM w Poznaniu (1998–2009). Od 1991 r. (z dwuletnią przerwą) prowadzi Katedrę Kompozycji na wrocławskiej uczelni. W latach 1996–2008 kierowała Festiwalem Polskiej Muzyki Współczesnej Musica Polonica Nova, uczestniczyła także w czterech edycjach pracy komisji programowej festiwalu „Warszawska Jesień”. Jest laureatką krajowych i międzynarodowych konkursów kompozytorskich, m.in. Międzynarodowej Trybuny Kompozytorów UNESCO w Paryżu. Za swoją twórczość i pracę pedagogiczną otrzymała szereg nagród i odznaczeń, w tym Medal Edukacji Narodowej oraz srebrny i złoty medal Zasłużony Kulturze Gloria Artis.

Utwory kompozytorki – od solistycznych poprzez kameralne aż po symfoniczne i wielkie formy wokalno-instrumentalne – ujęte są w cykle, z których najważniejsze to: FRESKI (Reanimacja, Epitaphios, Ikar, alla campana, Eternel, Palindrom, Uru Anna), REPORTAŻE (Niedziela Palmowa w Nazaterth, Figury na piasku, Ice-Land, Ring of Tara, AoTeaRoa, Landmannalaugar Sonata, Słowik i Kamień), EKOMUZYKA (Eco per flauti, Le soleil, Lasy deszczowe, Galaktikos, Assisi, ULURU, Czas Snu) oraz MADRYGAŁY (W poszukiwaniu wędrującego echa, Algorytm snu wielkiego miasta, Ptaki na horyzoncie zmierzchu, W zenicie słońca, …hey,hey – fairy’s play).