Najważniejsze i najbardziej wrażliwe części tych instrumentów dętych, które zabrzmią podczas koncertu, wykonuje się z arundo donax – rośliny po polsku zwaną lasecznicą trzcinowatą. Stroiki, bo o nich mowa, spędzają sen z powiek instrumentalistom, gdyż droga od rosnącej na brzegu rzeki łodygi do wysokiej jakości produktu jest długa. Jak na każde naturalne tworzywo, tak i na trzcinę wpływ mają zmiany temperatury i wilgotności, więc stroik potrafi być kapryśny. Jednak kiedy uda się go opanować, instrument zabrzmieć potrafi cudownie.

Koncert będzie okazją do poznania musette de cour, czyli niewielkich barokowych dud stworzonych we Francji pod koniec XVI wieku. Określenie „de cour” wiąże ten instrument ze środowiskiem arystokratycznym, w którym w wieku XVII pojawiła się moda na wiejską sielankę w stylu arkadyjskim. Organizowane wtedy zabawy, podczas których dworzanie i damy wcielali się w role pasterzy oraz pasterek, a muzykę grano na lirze korbowej, fletach podłużnych i oczywiście musettes de cour, prędko znalazły swe odbicie w sielankowych scenach dzieł baletowych i operowych. W II połowie XVII wieku dwór Ludwika XIV był punktem odniesienia i wzorem do naśladowania dla niemalże całej ówczesnej Europy, a wizyta w Wersalu stanowiła niezbędną część edukacji kulturalnej każdego niemieckiego arystokraty. Zachwycano się stylem francuskim także w muzyce. Jean-Baptiste Lully, kompozytor Króla Słońce, dostrzegał w tym ogromną szansę promocji własnej twórczości, bowiem muzycy występowali podczas rozmaitych wydarzeń, takich jak: parady, przyjęcia zagranicznych dygnitarzy, proklamacje pokoju, procesje z okazji królewskich chrzcin, wesela, pogrzeby, turnieje i karuzele (balety jeździeckie), festyny na wodzie oraz polowania.

Wraz Markusem Maggiorim wystąpi poznański Oboeband – konsort obojowo-fagotowy, w którego skład wchodzą wykładowcy, studenci oraz absolwenci Katedry Historycznych Praktyk Wykonawczych Akademii Muzycznej im. Ignacego Jana Paderewskiego w Poznaniu. Wyjątkowe brzmienie swoich interpretacji zawdzięczają grze na oryginalnych instrumentach z epoki lub na ich wiernych kopiach. Trzon repertuaru artystów stanowią dzieła muzyki francuskiej, niekiedy nieznane szerokiej publiczności, choć równie chętnie sięgają po wspaniały dorobek barokowej twórczości niemieckiej, angielskiej czy włoskiej. Zespół odwołuje się do praktyk wykonawczych danego regionu, stylu i epoki, a przyświeca mu idea przywrócenia i zaprezentowanie bogatej siedemnasto- i osiemnastowiecznej tradycji formacji działających na francuskim dworze.