Kompozytor, aktywista, artysta multimediów (instalacje, sound design) urodzony w 1992 r. w Gdyni. Synteza różnych gatunków muzycznych jest cechą charakterystyczną jego twórczości, a sam Ryterski nazywa tę praktyką genrebendingiem . Jego sztuka tematycznie oscyluje wokół pojęcia tożsamości, kultury queerowej oraz obnażania mechanizmów przemocowych. Muzyka Ryterskiego jest bardzo bogata w odniesienia oraz treści pozamuzyczne, co czyni ją sztuką intertekstualną i pozwala kompozytorowi uczestniczyć w dyskursie dotyczącym interesujących go tematów. Ryterski jest zwolennikiem używania mediów elektronicznych oraz cyfrowych, co – poprzez niekiedy ekstremalne przetwarzanie treści – daje mu możliwość poszukiwania nowych tożsamości dla instrumentów akustycznych, wykonawców czy nawet przestrzeni. W roku 2021 był nominowany do Paszportu Polityki w kategorii muzyka poważna za konsekwentne wprowadzanie wątków LGBTQ do polskiej muzyki współczesnej. Ryterski jest absolwentem kierunku Kompozycja ze specjalnością multimedialną na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie (2017, klasa prof. Krzysztofa Baculewskiego, prof. Barbary Okoń-Makowskiej oraz Sławomira Wojciechowskiego) oraz absolwentem kierunku Kompozycja klasyczna na The Royal Academy of Music w Aarhus (w klasie kompozycji Simona Steena-Andersena, Nielsa Rønsholdta oraz Julianny Hodkinson).
Swoje wykształcenie poszerza również o różne kursy (program Next Generation w ramach Donaueschinger Musiktage 2016, 2017, Letnie Kursy Muzyki Nowej w Darmstadt, 2016, 2018). Sam także bywa wykładowcą, uczestnicząc w różnego rodzaju sympozjach oraz projektach jako specjalista w zakresie kompozycji, sztuki dźwięku oraz technologii (Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie, 2016–2017; Elementi, Kraków 2017 oraz 2022 jako gość specjalny; Polsko-Japońska Akademia Technik Komputerowych, od 2020 r.). W latach 2017–2018 pracował jako kompozytor oraz specjalista w zakresie psychoakustyki przy aplikacji komercyjnej Nightly, której zadaniem jest monitorowanie oraz wspomaganie snu za pomocą dźwięku oraz obrazu. Poza muzyką poważną Ryterski zajmuje się również tworzeniem elektronicznej muzyki tanecznej (pod koniec roku wydał album Tears are the Diamonds of the Soul w labelu BAS), a także muzyki teatralnej (współpracował m. in. z Kubą Kowalskim, Martą Górnicką, Wojtkiem Farugą i Agnieszką Błaszczak).
Jego muzyka wykonywana jest w ramach wielu wydarzeń muzycznych, np.: Unsound festival (Kraków 2010), Warszawska Jesień (2016–2021), festiwal Kody (Lublin 2018, 2020), festiwal Rewolucja Cyfrowa Muzyki (Warszawa 2015), Letnie Kursy Muzyki Nowej w Darmstadt (2018), 6. Dni Muzyki Nowej (Gdańsk 2016), Festival Licences (Paryż 2015), Elementi (Kraków 2017), Pulsar festival (Kopenhaga 2018, 2019), Panorama festival (Aarhus 2018, 2019). Sam również organizuje różnorakie produkcje muzyczne lub multimedialne, takie jak: Atlas/Łąka (Warszawa 2015, wraz z Akademickim Chórem Uniwersytetu Warszawskiego), opera Anonymous (4 głosy, 15 instrumentów, elektronika oraz wizualizacje, Warszawa 2017 oraz Lublin 2020), Roboty, Arduino oraz Game over (we współpracy z zespołem Kwartludium oraz Teoniki Rożynek, Kraków, Gdańsk oraz Warszawa 2019), czy We’re here (we współpracy z Katarzyną Kalwat, w ramach festiwalu Warszawska Jesień 2021, pierwszy koncert w polskiej historii koncertowej skupiający tylko i wyłącznie postaci społeczności LGBTQ+).
Ponadto tworzy instalacje multimedialne na zamówienie innych twórców, korzystając z programów i środków takich jak oprogramowanie Max/MSP (Silence Inside, we współpacy z Anną Sincini, 2015), SuperCollider (Słońca, we współpracy z Łukaszem Radziszewskim, 2017), czy używając mikrokontrolerów i mikrokomputerów (Katyń. Teoria Barw, sztuka teatralna w reżyserii Wojciecha Farugi, z muzyką autorstwa Teoniki Rożynek).