Cudowne Adagietto z V Symfonii Gustava Mahlera trwa zaledwie dziesięć minut, a jednak jest w stanie przekonać do twórczości Gustava Mahlera nawet tych najbardziej nieufnych słuchaczy. Z kolei niknący w cieniu Haydnowskich kwartetów i symfonii Koncert wiolonczelowy C-dur to kolejny dowód geniuszu pierwszego z klasyków wiedeńskich.
W czasie, gdy Gustav Mahler skoncentrowany był na pracy nad swoją V Symfonią, niespodziewanie spotkał miłość swojego życia – Almę Schindler. Poznali się 7 listopada 1901 roku, trzy tygodnie później kompozytor zdecydował się na oświadczyny, a małżeństwem zostali po niecałych czterech miesiącach. Można było się spodziewać, że tak silne uczucie znajdzie wydźwięk w twórczości Mahlera. Słynne Adagietto, będące czwartą częścią V Symfonii, to w rzeczywistości list miłosny do Almy. Kompozytor wysłał ten fragment partytury swojej ukochanej, o czym oboje powiedzieli holenderskiemu dyrygentowi, Willemowi Mengelbergerowi. Skąd to wiemy? Otóż Mengelberg w swoim własnym egzemplarzu partytury zanotował: „Wysłał jej ten rękopis bez bliższych wyjaśnień. Ona zrozumiała i odpisała, że może przyjść!”. Rzeczywiście, z Almą Mahler kompozytor rozumiał się bez słów – była jego muzą, bratnią duszą i kopistką nut. Gdy Mahler ukończył swoją V Symfonię, napisała: „To był mój pierwszy pełen udział w jego życiu i dziele”.
Świetny Koncert wiolonczelowy C-dur Joseph Haydn zadedykował jednemu z najlepszych ówczesnych wirtuozów – Josephowi Weiglowi; kompozycję charakteryzują liczne trudności wykonawcze. Powstały w 1765 roku utwór przez długi czas uchodził za zaginiony. Niecałe sto lat później nuty odnaleziono w Pradze, gdzie zdecydowano się na jego prezentację w ramach słynnego festiwalu muzycznego Praska wiosna. We Wrocławiu koncert ten usłyszymy w wykonaniu Nicolasa Altstaedta – wybitnego wiolonczelisty, od lat współpracującego z zespołami i dyrygentami o międzynarodowej sławie. Artysta gra na wiolonczeli autorstwa rzymskiego lutnika, Giulio Cesare Gigliego, która została zbudowana w czasach Haydna.