Przewrotny los sprawił, że sława wielu artystów po latach przygasła, a ich nazwiska zgubiły się w natłoku wydarzeń i zbiegów okoliczności. Jednym z tego rodzaju twórców jest niewątpliwie Anton Areński – nauczyciel Aleksandra Skriabina i Siergieja Rachmaninowa. W Narodowym Forum Muzyki dzieła niesłusznie zapomnianego twórcy przypomni słuchaczom Trio im. Wiłkomirskich.

Niezbyt znany dzisiejszej publiczności Anton Areński był jednym z najsłynniejszych kompozytorów rosyjskiej sceny muzycznej drugiej połowy XIX wieku. Wykształcenie zdobył w Petersburgu, gdzie pobierał lekcje u Nikołaja Rimskiego-Korsakowa – słynnego kompozytora należącego do legendarnej Potężnej Gromadki. Niewątpliwy talent i pracowitość Areńskiego pozwoliły mu ukończyć w kilka lat petersburskie konserwatorium, w dodatku z wyróżnieniem. Wkrótce został jednym z najmłodszych profesorów w moskiewskiej uczelni muzycznej. Areński nie tylko pisał muzykę, lecz także ją wykonywał. Grał na fortepianie, stąd też instrument ten zajmuje znaczące miejsce w jego twórczości. Obok Koncertu fortepianowego na szczególną uwagę zasługują tria fortepianowe, które są jednymi z bardziej znanych spośród dzieł kameralnych autorstwa rosyjskiego kompozytora.

Twórczość Areńskiego w wyraźny sposób nawiązuje do dzieł starszego od niego o ponad dwadzieścia lat Piotra Czajkowskiego. Dowodem na to jest chociażby pełne śpiewnych i efektownych melodii I Trio fortepianowe d-moll op. 32. Dzieło powstało w latach 90. XIX wieku ku pamięci Karła Dawydowa – przyjaciela Areńskiego, zwanego carem wiolonczelistów. Był on muzykiem wybitnym i cenionym, przez wiele lat piastował stanowisko dyrektora Konserwatorium Muzycznego w Petersburgu, a prywatnie przyjaźnił się z Areńskim. II Trio fortepianowe f-moll op. 73 powstało dziewięć lat później i należy do jednych z ostatnich utworów artysty. Dzieło to nie otrzymało żadnej dedykacji ani wskazówek o charakterze biograficznym. Jest to jednak utwór, który w doskonały sposób podsumowuje twórczość kompozytora – jego indywidualny język muzyczny.