NFM Ensemble zaprasza na prawdziwą galę muzyki instrumentalnej. Na program koncertu złożyły się tym razem utwory kameralne autora słynnego Cyrulika sewilskiego – Gioacchina Rossiniego.

Talent Rossiniego nigdy nie budził wątpliwości. Żyjący na przełomie XVIII i XIX stulecia kompozytor do dziś cieszy się mianem najsłynniejszego włoskiego twórcy muzyki operowej przed Giuseppe Verdim. Artysta z powodzeniem pisał nie tylko utwory sceniczne, lecz także innego rodzaju dzieła, w tym kameralne. Wśród nich odnajdujemy zbiór sześciu Sonat a quattro, z których aż trzy usłyszymy tego wieczoru w wykonaniu NFM Ensemble. Utwory wróciły do repertuaru koncertowego stosunkowo niedawno. Na krótko przed wybuchem drugiej wojny światowej odnalazł je włoski pianista i kompozytor Alfredo Casella. Zapomniany rękopis z sonatami znajdował się wówczas w zbiorach Biblioteki Kongresu w Waszyngtonie i nikt nie zaprzątał sobie nim głowy. Kompozycje zostały napisane na niekonwencjonalny kwartet smyczkowy – pozbawiony altówki, a zatem złożony z dwojga skrzypiec, wiolonczeli i kontrabasu. Załączona do rękopisu notatka kompozytora wyjaśnia okoliczności powstania tych sześciu sonat i pokazuje, jaki dystans miał do nich sam twórca. Tak pisał on o swoich utworach: „Sześć okropnych sonat, napisanych przeze mnie w czasie wakacji […], w najbardziej dziecięcym wieku, kiedy nie wziąłem jeszcze ani jednej lekcji harmonii”. Ten osąd autora jest jednak zbyt surowy – jego młodzieńcze dzieła kameralne to w rzeczywistości pełne wdzięku, pogodne i krótkie kompozycje, w których pobrzmiewają zapowiedzi jego dzieł operowych. Aż trudno uwierzyć, że skomponował to dwunastoletni chłopiec!

Poza dziełami Rossiniego przeznaczonymi na kwartet smyczkowy w programie koncertu odnajdziemy również kompozycje napisane na dwa instrumenty. Duet skrzypcowy usłyszymy w Kaprysie koncertowym na motywach melodii norweskich autorstwa Johana Halvorsena. Utwór ten należy dziś do najchętniej wykonywanych kompozycji wiolinistycznych tego artysty. Te zaś zajmują w dorobku Halvorsena znaczące miejsce – sam był wybitnym wirtuozem, jednym z najsłynniejszych w Norwegii przełomu XIX i XX stulecia.

Przeciwwagą dla kompozycji na zespół skrzypcowy będzie Duet B-dur na wiolonczelę i kontrabas autorstwa Domenica Dragonettiego. Pochodzący z Wenecji i żyjący na przełomie XVIII i XIX wieku muzyk cieszył się uznaniem zarówno jako kompozytor, jak i kontrabasista. Jeden z krytyków pisał o nim, że „z mocą niemal magiczną wykorzystuje instrument, który zdaje się toczyć odwieczną walkę z melodią […], wydobywając z niego pełne uroku harmonijne dźwięki”.