Program koncertu zawiera trzy wczesne dzieła trzech kompozytorów. Dwa z nich należą do najpopularniejszych i najczęściej wykonywanych w dorobku swoich twórców, trzecie natomiast przez bardzo wiele lat pozostawało niemal całkowicie zapomniane.

Duński kompozytor Carl Nielsen ukończył Małą suitę w 1887 roku, kiedy liczył sobie niespełna 22 lat. Pierwsza prezentacja dzieła była wielkim sukcesem, a rozentuzjazmowana publiczność wielokrotnie wywoływała grającego w orkiestrze twórcę. Inspirowana wątkami mitologicznymi suita składa się z trzech części, które nosiły pierwotnie następujące tytuły: Danaidy, Taniec Charyt (boginie te bardziej znane są pod nazwą Gracje) oraz Pochód Bachusa. Później kompozytor zrezygnował z nich i zdecydował się na wprowadzenie bardziej prozaicznych określeń: Prelude, Intermezzo i Finale. Romantyczna, melodyjna i pełna ekspresji suita nie zapowiada dojrzałych dzieł Nielsena. Być może jednak ta właśnie cecha sprawia, że pozostaje jedną z najchętniej grywanych kompozycji tego autora.

Koncert skrzypcowy e-moll Felixa Mendelssohna Bartholdy’ego należy do jego najbardziej znanych dzieł. Mało kto jednak wie, że była to druga kompozycja w tym gatunku w dorobku artysty. Koncert skrzypcowy d-moll, który zabrzmi tego wieczoru, powstał w 1823 roku, kiedy jego twórca miał zaledwie trzynaście lat. Dzieło to nigdy nie zyskało wielkiej popularności. Do jego pojawienia się na estradach koncertowych przyczynił się znakomity skrzypek Yehudi Menuhin, który wykonał je w 1952 roku w Carnegie Hall i następnie trzykrotnie zarejestrował. Koncert d-moll jest lekką i beztroską kompozycją ujętą w konwencjonalną, trzyczęściową formę. Dzieło zostało zwieńczone pełnym energii finałem w tempie allegro.

Także Verklärte Nacht jest wczesnym dziełem swego twórcy. O ile jednak wspomniane kompozycje Nielsena i Mendelssohna przyjęte zostały z entuzjazmem, o tyle utwór Arnolda Schönberga wzbudził spore kontrowersje. Dzieło oparte na wierszu Richarda Dehmela i inspirowane gorącym uczuciem kompozytora do jego przyszłej żony, Mathilde von Zemlinsky, wywołało wśród pruderyjnego wiedeńskiego społeczeństwa niemałe zamieszanie, gdyż literacki pierwowzór nie należy bynajmniej do utworów szczególnie cnotliwych. W dzisiejszych czasach Verklärte Nacht nie budzi już tego rodzaju sensacji, a jej namiętny i pełen żaru wyraz sprawia, że jest jedną z najbardziej lubianych kompozycji Schönberga.