Stworzenie klasycznego tria przez Marcina Maseckiego było kwestią czasu. Ostatecznie wydarzyło się to pod koniec 2018 roku. Pianista dobrał do zespołu stałych towarzyszy –Jerzego Rogiewicza na perkusji i Piotra Domagalskiego na kontrabasie.

Korzenie jazzowe Marcina Maseckiego sięgają kołyski. Jako brzdąc słuchał w kółko amerykańskich big-bandów. Kiedy zaczął chodzić, zakochał się w ragtimie. Jako nastolatek założył trio jazzowe z Wojtkiem Pulcynem i Grzegorzem Grzybem. Później przez cztery lata grał jazz w zespole Alchemik. Na studiach w Bostonie skręcił w stronę free jazzu oraz improwizacji, coraz mniej określonej stylistycznie. Po powrocie do Polski dołączył do wytwórni Lado ABC i jazzu grał stosunkowo niewiele, angażował się wtedy w wykonywanie muzyki niezależnej (z zespołem Paristetris) oraz klasycznej (Bach, Mozart, Beethoven). Przyszła też kolej na kompozycję, dyrygenturę oraz muzykę filmową.

W ostatnich latach stopniowo wracał do jazzu: najpierw tworząc tradycyjny big-band, który niejedną warszawską imprezę okrasił swoim występem, następnie realizując dziecięce marzenie wykonywania ragtimeʼów. Z Janem Młynarskim założył zespół grający przedwojenny jazz w nowej odsłonie – Jazz Band Młynarski-Masecki.

Trio Jazzowe Marcina Maseckiego nie gra często, ale brzmi, jakby działało od zawsze. Na jego repertuar składają się autorskie utwory pianisty inspirowane biegiem oraz płaczem.