Zapraszamy na wieczór z NFM Filharmonią Wrocławską, która pod batutą Giancarla Guerrero wykona arcydzieła muzyki amerykańskiej. Doskonałym zwieńczeniem koncertu będzie znana, zawierająca echa jazzu, kompozycja Georga Gershwina Amerykanin w Paryżu.
Koncert rozpocznie sławne Adagio Samuela Barbera, czyli druga część napisanego w latach trzydziestych Kwartetu smyczkowego h-moll op. 11. Kompozytor całkiem słusznie był dumny ze swojego dzieła, prędko też przygotował wersję tego ogniwa przeznaczoną na orkiestrę smyczkową. Zabrzmiała ona po raz pierwszy w listopadzie 1938 roku pod batutą Arturo Toscaniniego. Ten melancholijny, pełen patosu i napięcia utwór błyskawicznie zdobył ogromną popularność i doczekał się ogromnej ilości opracowań oraz aranżacji. Billy the Kid to z kolei balet z 1938 roku skomponowany przez Aarona Coplanda na zamówienie Lincolna Kirsteina. Przedstawia on historię jednego z najsłynniejszych przestępców Dzikiego Zachodu. W dużym stopniu dzieło zyskało sławę dzięki wpleceniu przez kompozytora paru kowbojskich oraz charakterystycznych dla amerykańskiej muzyki ludowej melodii. Artyści przybliżą jeden popularniejszych fragmentów baletu – suitę.
Jako następne zabrzmią Tańce symfoniczne z musicalu West Side Story Leonarda Bernsteina. Ten wszechstronny artysta pamiętany jest obecnie głównie jako znakomity dyrygent, wybitny interpretator symfonii Gustava Mahlera czy Ludwiga van Beethovena, jednak w jego obszernej spuściźnie znalazło się także miejsce dla muzyki lżejszego kalibru, napisanej z myślą o teatrach położonych na Broadwayu. Do najbardziej znanych należy musical West Side Story, z którego pochodzą te błyskotliwe, świetnie instrumentowane, pełne życia i polotu tańce.
Wieczór zwieńczy napisany w 1928 roku i będący pokłosiem pobytu kompozytora w stolicy Francji Amerykanin w Paryżu Georga Gershwina. Zgodnie z autorskim komentarzem dzieło przedstawiać ma wrażenia tytułowego bohatera spacerującego ulicami metropolii. Odzywają się tu echa bluesa, symbolizujące tęsknotę za domem, a zmysłowe solówki saksofonów przeplatają się z dźwiękami przetransportowanych przez ocean z myślą o prapremierze klaksonów paryskich taksówek. Lekka, melodyjna i przystępna kompozycja z miejsca podbiła serca publiczności i po dziś dzień cieszy się wielką popularnością.