Zapraszamy na koncert NFM Filharmonii Wrocławskiej, podczas którego zabrzmią trzy arcydzieła muzycznego romantyzmu: zjawiskowa uwertura Hebrydy Felixa Mendelssohna Bartholdy’ego, pełen elegancji I Koncert skrzypcowy Maxa Brucha, a na zakończenie II Symfonia Jeana Sibeliusa, jedno z najwyższych osiągnięć muzyki fińskiej. Orkiestrę poprowadzi Michał Nesterowicz, a partię solową w drugim z utworów wykona koreańska skrzypaczka Soyoung Yoon.
Felix Mendelssohn ukończył uwerturę koncertową Hebrydy w grudniu 1830 roku. Inspiracji dostarczyła wycieczka na szkocką wyspę Staffa, podczas której wielkie wrażenie wywarła na kompozytorze widziana z morza jaskinia – Grota Fingala. Zgodnie z listem twórcy do siostry Fanny główny temat tego dzieła naszkicowany został natychmiast, na łodzi. Uwertura do dziś cieszy się wielką popularnością, a jej nastrojowość skłoniła Johannesa Brahmsa do stwierdzenia, że oddałby wszystkie swoje kompozycje za możliwość napisania utworu w rodzaju Hebrydów!
Kolejny utwór w programie jest dziełem Maxa Brucha, który należał do tego samego pokolenia kompozytorów co Johannes Brahms, Edvard Grieg czy Piotr Czajkowski. Jego najbardziej znanym, najczęściej wykonywanym i najchętniej nagrywanym utworem jest I Koncert skrzypcowy g-moll, który zabrzmi podczas wrocławskiego koncertu w wykonaniu Soyoung Yoon. Powstał on w 1866 roku, kiedy artysta liczył dwadzieścia osiem lat. I chociaż Bruch napisał potem wiele innych utworów (w tym dwa kolejne koncerty skrzypcowe), to żaden z nich nie dorównało popularnością tej kompozycji. Jest ona lekka, słoneczna, pełna wdzięku i energii, bardziej liryczna niż popisowa.
Wieczór zwieńczy II Symfonia D-dur autorstwa wybitnego fińskiego kompozytora – Jeana Sibeliusa. Twórca nazwał ją „spowiedzią duszy”. Inni komentatorzy widzieli w optymistycznym, triumfalnym finale wyraz niepodległościowych dążeń Finów i nazwali dzieło „Symfonią niepodległości”. Jedno jest pewne – jest to kompozycja pełna wielkich emocji i równie wielkich kontrastów. Są tu zarówno odcinki mroczne, frapujące wykorzystaniem niskich rejestrów instrumentów, jak też fragmenty pełne niezwykłego dynamizmu, blasku i rozmachu. Wszystkie te elementy sprawiają, że Druga należy do najpopularniejszych ze wszystkich siedmiu symfonii Sibeliusa.