Zamiast szczegółowej instrukcji obsługi swej muzyki Marcin Masecki pozostawia słuchaczom dyskretne wskazówki i nieoczywiste tropy. Do Narodowego Forum Muzyki pianista powraca z kanonicznymi Wariacjami Goldbergowskimi, które odczyta nietradycyjnie, choć… tradycyjnie na własnych zasadach. Być może interpretacyjnym kluczem okażą się zaszyfrowane w partyturze polskie wątki oraz numerologia? Uchylamy rąbka tajemnicy.

Marcin Masecki – pianista, kompozytor, a zarazem aranżer – powraca do Narodowego Forum Muzyki! Cechą charakterystyczną jego działalności jest łamanie wszelkich granic pomiędzy muzyką poważną i rozrywkową. Nadaje on klasycznemu stylowi zupełnie świeży, nowoczesny akcent. Podczas koncertu we Wrocławiu ekscentryczny artysta wykona dwa dzieła krążące wokół jazzowych improwizacji oraz legendarnych Wariacji Goldbergowskich pióra niedoścignionego mistrza polifonii muzycznej – Johanna Sebastiana Bacha. Pianiście towarzyszyć będzie NFM Filharmonia Wrocławska.

Swój nadchodzący koncert artysta zapowiada następująco:
W sztuce Jana Sebastiana Bacha jest trochę numerologii. Monumentalny cykl „Wariacje Goldbergowskie” często flirtuje z liczbą 3: co trzecia wariacja jest kanonem, trzy spośród trzydziestu są w tonacji molowej, wyjściowa „Aria” ma trzy ćwierci na takt, itd., itd. Do tej listy dochodzi szczególna dla nas ciekawostka – w trzech wariacjach (pierwszej, ósmej i  dwunastej) słyszymy rytm poloneza. Ten frapujący szczegół stał się dla mnie bodźcem do ułożenia autorskiej muzycznej opowieści. Pierwsza połowa wieczoru to polonezy na fortepian solo, w których znajdziemy szereg odniesień do Bachowskiego dzieła: od harmonii po zawarte w nim barokowe stylizacje taneczne i specyficzną klawesynową agogikę. Druga połowa to poemat symfoniczny, rozległa fantazja na temat trzech Bachowskich polonezów, w której dekonstruuję muzykę Bacha i składam ją na nowo, po swojemu. Jest to osobisty muzyczny esej, pytający i celebrujący, jak na poloneza przystało.

Pomiędzy częściami usłyszymy trzy polonezy napisane oryginalnie na skrzypce i fortepian w nowym opracowaniu na orkiestrę smyczkową. I tak Marcin Masecki prowadzi nas przez poloneza – jako solista, kompozytor, dyrygent i aranżer.