Większość dzieł muzyki klasycznej, takich jak symfonie czy koncerty, ma trzy albo cztery części. Zwykle po każdej z nich następuje krótka przerwa. Przyjęło się, ze pomiędzy poszczególnymi częściami nie nagradza się artysty oklaskami. Żeby dowiedzieć się ile każdy utwór ma części najlepiej zajrzeć do programu koncertowego. Zobaczą Państwo, że każdy utwór jest podzielony – zwykle nazwy poszczególnych części odnoszą się do włoskich oznaczeń tempa. Istnieją jeszcze inne sposoby zdobycia pewności, że utwór się skończył i można zacząć klaskać bez obawy popełnienia nietaktu, a mianowicie w momencie kiedy dyrygent opuszcza ręce i odwraca się przodem do publiczności.
Kilka przykładów:
Ludwig van Beethoven V symfonia c-moll op. 67
Części koncertu:
I Allegro con brio
pauza
II Andante con moto
pauza
III Scherzo. Allegro
pauza
IV Finale. Allegro
oklaski
F. Chopin I Koncert fortepianowy e-moll op. 11
Części koncertu:
I Allegro maestoso
pauza
II Larghetto
pauza
III Rondo – Vivace
oklaski
W przypadku koncertów jazzowych oklaskami nagradzamy solówki.
