Koncert Giancarla Guerrero z NFM Filharmonią Wrocławską będzie fascynującą wędrówką przez rozmaite stylistyki. Zabrzmi dzieło inspirowane morską podróżą, a także utwór, dla którego natchnienie stanowił kosmos. Partie solowe w dwóch kompozycjach na wiolonczelę i orkiestrę wykona ceniony wirtuoz tego instrumentu – Johannes Moser.

W programie znalazły się uwertury do dwóch oper Richarda Wagnera. Jako pierwszy zabrzmi orkiestrowy wstęp do Latającego Holendra, trzyaktowego dzieła z 1843 roku. Bohaterem tego utworu, opartego na wątkach z legend skandynawskich, jest tytułowy Holender, skazany na tułaczkę, od której wybawić go może jedynie miłość wiernej kobiety. Uwertura sugestywnie maluje obraz gwałtownej burzy na morzu. Pojawia się tu także złowieszczy motyw żeglarza, a kontrastuje z tym wstępem czuły i delikatny motyw miłości oraz wesoła, nieco zawadiacka melodia piosenki marynarzy z trzeciego aktu. Zgodnie z relacją kompozytora inspiracją do odmalowania dźwiękami burzy były jego własne przeżycia w czasie żeglugi z Rygi do Londynu w sierpniu 1839 roku. Pomiędzy jednym a drugim dziełem Wagnera znalazł się I Koncert wiolonczelowy a-moll Camilla Saint-Saënsa. Francuz  napisał ten utwór w 1872 roku dla Augusta Tolbecqua. Zerwał w tej kompozycji z tradycyjną trzyczęściową formą koncertu – jest ono jednoczęściowe, ale wyróżnić w nim można trzy płynnie łączące się ze sobą sekcje. Soliście towarzyszy niewielka orkiestra. Partia wiolonczeli jest niezwykle wirtuozowska, zwłaszcza w pełnym blasku zakończeniu, ale wartości muzyczne sprawiły, że pomimo tej trudności dzieło to cieszy się wielkim powodzeniem.

Drugą część koncertu otworzy uwertura do innej kompozycji Wagnera. Będzie to wstęp do napisanej w 1845 roku opery Tannhäuser, opartej na ludowych podaniach i legendach, których bohaterem jest postać tytułowego minnesingera, czyli średniowiecznego wędrownego muzyka i poety, niemieckiego odpowiednika francuskich trubadurów i truwerów. Sugestywnie przedstawiony jest kontrast pomiędzy dwoma sferami ukazanymi w tym dziele. Pierwszą z nich jest świat pobożnych, surowych rycerzy, symbolizowany  uroczystym chorałem grany przez instrumenty dęte blaszane. Świat wyuzdania oddaje żywy, efektownie instrumentowany odcinek środkowy, obrazujący dźwiękami zejście tytułowego bohatera do groty Wenus. Ostatnim utworem w programie jest Magnetar, koncert na wiolonczelę elektryczną i orkiestrę autorstwa Enrica Chapeli. Tytuł odwołuje się do rodzaju gwiazdy posiadającej niezwykle silne pole magnetyczne. To barwne i niezwykle oryginalnie brzmiące dzieło powstało na zamówienie Los Angeles Philharmonic Orchestra w 2011 roku. Pierwszym wykonawcą utworu (i jednocześnie osobą, której został on zadedykowany) jest Johannes Moser. Artysta zaprezentuje je również podczas koncertu w NFM.